บทที่5 อย่ายิ้ม^_^แบบนี้ให้ฉันเห็นอีก

1041 คำ
ลินดา:"มีอะไรจะพูดกับฉันก็รีบๆพูดมา จะให้ฉันนั่งรออย่างนี้งั้นหรอ...^_^ ภรัณ : ฉันจะไม่เตือนเธออีก...เป็นครั้งที่2 ห้ามยิ้ม!!!ให้ฉันเห็นอีก ฉันเคยเตือนเธอแล้วเธอจำไม่ได้หรอ เป็นปลาทองหรือไงพวกความจำสั้น..." ลินดา : อื้อ!!..ได้สิ ฉันจะไม่ยิ้มให้นายเห็นอีก แล้วนายจะมาว่าฉันเป็นปลาทองทำไมเนี่ย ให้ตายสิฉันเผลอยิ้มให้เขาอีกแล้ว... ภรัณ:."เธอนี่มัน !!!.." ภรัณ มองหน้าฉันด้วยสายตาดุ ...กัดฟันกรอดๆ...สายตาแบบนี้ช่างน่ากลัวเยือกเย็นยังไงๆบอกไม่ถูก... ภรัณ:"ถ้าไม่ใช่สายเลือดเดียวกับไอ้หมอนั่น...ฉันจะเอาเธอให้แหลกคามือฉันแน่จะยกโทษให้ครั้งนี้แค่ครั้งเดียวอย่าให้ฉันเห็นอีกเข้าใจไหม เห็นแล้วหงุดหงิดว่ะ." อดัม:"เชี่ย"ภรัณ"มึงเป็นไรกับรอยยิ้มพี่เค้านักหนาวะ...กูว่าพี่เค้ายิ้มน่ารักออก...ใช่ไหมครับ^_^.." ลินดา:"นายเห็นไหมขนาดเขายังชมฉันว่ายิ้มน่ารักเลย"ลินดาบอกกับภรัณแล้วหันมาหาอดัม ลินดา:"นายนี่ก็น่ารักนะ"อดัม"...^_^ ทันที่ที่ฉันพูดจบแล้วส่งยิ้มให้กับอดัม ภรัณก็พูดสวนขึ้นมาทันที ภรัณ:"น่ารักเชี่ยไรของมึงหุบปากไปเลยมึงไอ้เพื่อนเวร เดี๋ยวได้แดกส้นตีนกู !!" ลินดา:"นายภรัณคนบ้า ให้ฉันกลับได้ยัง!!..ฉันลุกขึ้นยืน เตรียมตัวจะเดินออกมา...แต่ .... หมับ!!!..หนึ่งในบรรดาเด็กอาชีวะ...คว้าชายเสื้อของฉันเอาไว้...0_0 ...งื้อเด็กพวกนี้ ...มันยังไงกันนะ...อยากจะไล่ก็ไล่ อยากจะดึงก็ดึง... ลินดา:"ทำไม!!!...อย่าบอกว่าจะไม่ยอมให้ฉันกลับบ้าน " หมอนั่นหน้าแดงมาก...คงเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หละมั้ง... "ใช่ครับถ้าพี่ว่างก็นั่งลงดื่มด้วยกันก่อนดิ" อดัม:"พี่ลินนั่งดื่มกับพวกผมก่อนดิแล้วอดัมดึงชายเสื้อฉันนั่งลง...สุดท้ายฉันก็ต้านคำชวนไม่ไหว...จึงนั่งลงดื่มกับพวกเขา... ตอนนี้!! ฉันกำลังรู้สึกเหมือน ...มีรังสีอำมหิตอะไรบางอย่าง...กำลังแผ่มาหาฉัน.. ฉันเลยเงยหน้าขึ้น!!..ก็เจอเข้ากับสายตาอันดุดัน...ของ"ภรัณ"...^_^ ตายแล้ว!!... ฉันเผลอส่งยิ้มให้นายนั่นอีกแล้ว... ทำไมนะ..ทำไมนายถึงได้หล่อเหลาแบบนี้...หัวใจฉันเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ..แต่ก็นั่นแหละ...คนอะไร...อารมณ์หงุดหงิดง่ายชะมัด... ภรัณ:"...นี่เธอ!!!..." ลินดา:"...ห๊ะ !!!..มีอะไรเรียกฉันทำไมจะให้ฉันกลับบ้านหรอ" ภรัณ:"เปล่า จะมองฉันอีกนานไหม!!!.. มองขนาดนี้หน้าฉันสึกหมดแล้วมั้ง !!... ลินดา:"โห..นายก็พูดเวอร์เกินไป แค่มองอย่างเดียวหน้าจะสึกอะไร ถ้าทำอย่างอื่นก็ว่าไปอย่าง..." ภรัณ:"เธออยากกินหรอ!!!..."ภรัณ"ยกขวดเหล้าแกว่งลอยไปลอยมา...ต่อหน้าฉัน ... ลินดา:" อื้อ!!!...อยากกินสิ..." ภรัณ:"หน้าด้าน...ผู้หญิงอะไรหน้าไม่อาย ไม่รู้จักกลัวหรือไงผู้ชายชวนดื่มเหล้ายังอยากดื่มอีก..." ลินดา:"เอ๊ะนายนี่เป็นคนยังไงกัน ก็นายถามฉันไม่ใช่หรือไงแล้วยังจะมีหน้าว่าฉันอีก." เขายักไหล่ให้ฉันแทนคำตอบ ... ลินดา:"ปากนายพูดดีๆกับเขาไม่เป็นหรือไง!!.." ทันทีที่ฉันพูดจบ!!.."ภรัณ"...ก็หันขวับมามองฉันอย่างไว!!!...ทำให้ฉันเงียบ...ไม่กล้าพูดอะไรต่อ... ลินดา:"ทำไมฉันต้องมานั่งยอมไอ้เด็กคนนี้ด้วยเนี่ย แต่ถึงเขาจะว่าให้ฉันก็ยังรินเหล้าส่งมาให้ฉันดื่มอยู่ดี... ฉันนั่งดื่มกับพวกเด็กอาชีวะได้พักใหญ่ๆ... จนตอนนี้...ฉันเริ่มอาการไม่ดียังไงไม่รู้...รู้สึกว่าร่างกายมันร้อนวูบๆวาบๆ.!! เอ๊ะ!!หรือว่าฉันจะเมาแล้ววะ...ไม่ๆๆฉันไม่มาว...ฉันคอแข็งจะตาย ...เมาได้ไง... จากนั้นสักพักภรัณก็เรียกเด็กในร้านมาเช็คบิลแล้วทุกคนก็เดินออกจากคลับ...ฉันรู้สึกเหมือนถนนมันกลับด้านยังไงไม่รู้...เหมือนพื้นมันลอยอยู่ข้างบน...แล้วท้องฟ้ามาอยู่ข้างล่าง...=_= "..ตุ๊บ!!!...ในระหว่างที่เดินอยู่นั้นฉันก็ชนกับอะไรเข้าบางอย่างไม่รู้ว่าเป็นอะไร ลินดา:"อ๊ะ..!!!เจ็บจัง." ภรัณ:"..โอ๊ย!!!...อะไรของเธอวะตั้งใจจะชนฉันใช่ไหม...ยัยบ๊อง..." ลินดา:"อื้อ...เจ้าบ๊อกแบ๊ก!!มาให้ฉันกอดหน่อยเร็ว!!!...ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ..." วันนี้บ๊อกแบ๊กทำไมหน้าตาแปลกๆ...แถมเลิกคิ้วขึ้นแล้วยังขมวดคิ้วเป็นปมอีก...โอ๋ๆๆนี่บ๊อกแบ๊กโกรธฉันหรอ!!!...มาให้ฉันกอดอีกหน่อยสิ...".ลินดาเริ่มพูดเพ้อเจ้อด้วยความเมา มองเห็นภรัณเป็นตุ๊กตาที่เขานอนกอดอยู่ที่บ้าน...พูดจบ linda ก็เดินเข้าไปกอดภรัณเพราะคิดว่าเป็นตุ๊กตา ลินดา:"เอ๊ะ!!ทำไมวันนี้ฉันกอดแกแล้ว...รู้สึกอบอุ่นดีจัง^_^.." แล้วเธอก็จูบเข้าที่แก้มของภรัณจนเสียงดังจ๊วบๆ !!!.. ...พลั่ก!!!... เป็นเสียงของภรัณที่ผลักลินดาออกจากการจูบแก้มของเขา ลินดา:"เอ๊ะ!!..บ๊อกแบ๊กผลักฉันทำไมขอกอดอีกหน่อยน๊า...นะๆๆ..." ภรัณ:"เพ้อเจ้อ!!!.. พูดบ้าอะไรของเธอ!! แล้วจะมาจูบฉันทำไมเนี่ย." ลินดา:"ขอจุ๊บอีกหน่อยสิ!!!.น๊าๆๆบ๊อกแบ๊ก." อดัม:"ภรัณ"มึงเดินเร็วๆหน่อยดิวะ...เดี๋ยวไปต่อก๊อก 2 ที่ห้องกู."อดัม"ตระโกนเรียกภรัณพี่เดินตามหลังเขา." อดัม:"แล้วมึง...จะไปยืนกอดกับพี่เขาทำไมวะไอ้ภรัณมานี่เร็ว."อดัมกวักมือเรียกเพื่อน อดัม:"เร็วๆดิวะ!!!...มึงจะไปไหม?... ภรัณ:"เออๆ!!!มึงก็เร่งกูอยู่ได้ไ*****แต่ก่อนไปมึงมาช่วยกูก่อนดิ๊ มึงดูยัยนี่ดิเกาะกูยังกะปลิงแล้วเนี่ย แ***เมาแล้วรั่วว่ะ อยู่กับคนอื่นยังกล้ากินให้ตัวเองเมาขนาดนี้ มองโลกสวยจริงๆว่ะ ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นเขาคงจับเธอกระแทกไปนานแล้ว.."
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม