คะนึงถึงกับตัวสั่นและร้องห้ามเขาดังลั่น เมื่อริวทำราวกับจะไม่ฟังเธอเลย คะนึงจึงเริ่มดิ้นรนและผลักตัวเขาให้ออกห่าง ทั้งเบือนหน้าหนีจมูกโด่งของเขาที่ตามรุกรานเธอไม่หยุด จนคะนึงเริ่มรู้สึกรังเกียจสัมผัสของเขาทั้งที่ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน
มาตอนนี้คะนึงถึงได้รู้ว่า หัวใจของเธอไม่เคยโหยหาความรักจากริวเลย ความรู้สึกของเธอที่มีต่อริวมันว่างเปล่าจนเธอหาคำตอบไม่ได้ ว่าระหว่างเธอกับเขามันคืออะไร
น้ำตาของคะนึงรินไหลจนนัยน์ตาพร่ามัว เสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือไม่ได้ดังพอให้คนหลังม่านกระจกได้ยินเลยสักนิด จนคะนึงรู้สึกสิ้นหวัง
"ช่วยด้วย! ฮือๆ"
นาทีนั้นเองที่ดวงตาพร่ามัวเห็นเงาร่างของใครบางคนที่ถีบประตูจนพังเข้ามา ดวงตากลมถึงเบิกโพลงราวกับเจอแสงแห่งความหวังเป็นครั้งแรก
"ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้ ไอ้ริว! ไอ้สวะ!"
เสียงทุ้มต่ำของซานดังก้องห้องทำงานของริว พร้อมร่างสูงของเขาที่ถลาเข้ามากระชากริวลุกขึ้นจากตั
