'หนูคะนึง คุณซานเรียกหาหนูน่ะ บอกว่าวันนี้จะดูหนัง ให้หนูเอาป๊อปคอร์นกับน้ำผลไม้ขึ้นไปให้ด้วยนะ'
'ไปดูแลคุณซานเถอะลูกพ่ออยู่ได้ พี่พยาบาลก็ช่วยดูแลพ่ออย่างดี ลูกไม่ต้องเป็นห่วงนะ ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีก็พอ'
'ค่ะพ่อ'
คะนึงที่ยืนอยู่หน้าห้องดูหนังนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า ที่พ่อของเธอยิ้มให้เธอด้วยใบหน้าที่ดูแจ่มใสขึ้นมาก ทำให้คะนึงรู้สึกว่าการอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้แย่ เพราะพ่อดูสบายใจขึ้น แม้สำหรับเธอมันจะมีเรื่องขัดใจบ้าง แต่เพื่อพ่อแล้ว...คะนึงก็เต็มใจยอมรับมัน
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
คะนึงเคาะประตูเบา ๆ ก่อนจะเปิดประตูเข้ามาในห้อง พร้อมถังป๊อปคอร์นและแก้วน้ำผลไม้สองใบที่ป้าพลอยจัดเตรียมให้ เธอก้าวเข้ามาอย่างเงียบ ๆ ทันทีที่เท้าแตะพรมหนานุ่ม เสียงจากจอโฮมเธียเตอร์ก็ดังสนั่นขึ้น
“ล็อกประตูด้วย”
เสียงทุ้มต่ำของซานดังขึ้นโดยที่ไม่ได้ละสายตาจากจอ คะนึงสะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ข่มใจทำตาม แม้ในอกจะรู้ส
