“พี่คาเฟร พี่สบายดีไหมคะ เพียงคิดถึงพี่มากเลย”
“น้องเพียงรัก” ยังดีที่จำชื่อของน้องสาวตัวเองได้
“พี่สบายดีไหมคะ เพียงเป็นห่วง กลัวว่าพี่เป็นอะไรไป”
“นักโทษอย่างพี่น่ะเหรอจะมีอะไรให้ต้องเป็นห่วง พี่ไม่อยากให้น้องสาวแสนดีของพี่ต้องมาแปดเปื้อนความเลวระยำของพี่ น้องเพียงรักกลับไปเถอะ อย่ามองพี่ด้วยแววตาสมเพชนั่นเลย”
น้ำเสียงของคาเฟรคล้ายกับตัดพ้อน้อยเนื้อต่ำใจ เพราะความอิจฉาริษยาอยากเอาชนะเพื่อนสนิท สุดท้ายตัวเองก็รับผลกรรมไปเอง ฟรานเซียสมองอีกฝ่ายอย่างเวทนา
“พี่คาเฟร น้องไม่ได้จะสมเพชอะไรพี่เลยนะคะ ทั้งพ่อทั้งแม่ทั้งน้อง เราต่างคนต่างเป็นห่วงพี่ พี่คาเฟรทำใจให้สบายนะคะ เพียงจะเข้ามาเยี่ยมทุกอาทิตย์ ขอแค่ได้เห็นพี่ชายของเพียงมีความสุข สบายดี เพียงก็สบายใจแล้วค่ะ พี่คาเฟรคงไม่โกรธเพียงใช่ไหมคะ ที่เพียงกับพี่ฟรานเรา...”
นักโทษคาเฟรสั่นหัวเบาๆ เขามองออกตั้งแต่เห็นอดีตเพื่อนรักมองน้องสา
