“ต้องขอบคุณกิรณาที่ทิ้งพี่ไป ทำให้พี่ได้กันยามาเป็นเมีย มาเป็นเมียรักของพี่เมษคนนี้” อยู่ร่วมกันนานนับปี เขาจึงได้รู้ว่ากันยานั้นเป็นผู้หญิงที่ฉลาดเฉลียว เธอให้เกียรติเขา ไว้ใจเขาและไม่หูเบา ถ้าคืนนั้นเธอโวยวายร้องไห้ฟูมฟายเอาแต่เข้าใจผิดเขากับเธออาจจะแตกหักกันไปแล้ว เพราะสิ่งที่กิรณาทำนั้น มันอาจจะเปราะบางสำหรับผู้หญิงบางคน
“ตอนแรกพี่เมษใจร้ายที่สุดเลยค่ะ” เธอใช้จมูกเล็กๆ ขยี้จมูกโด่งเป็นสันของเขาอย่างน่ารัก
กันยาซุกหน้าเข้าหาอกกว้างของเขาก่อนจะทิ้งตัวลงนอนหนุนตักของเขาอย่างออดอ้อน เมษหยิบหนังสือที่อ่านค้างอยู่ขึ้นมาอ่านให้ภรรยาและลูกฟัง
กันยาฟังไปตาปรือไป เธอหลับไปเพราะเสียงนุ่มทุ้มหูของสามี เมษอุ้มร่างภรรยาขึ้นสู่อ้อมแขน พาเธอไปนอนเหมือนเช่นทุกครั้ง
เขาห่มผ้าให้เธออย่างห่วงใย จุมพิตหน้าผากนูนเกลี้ยงของเธอเบาๆ และจุมพิตหน้าท้องนูนๆ บอกรักลูกน้อยในครรภ์ที่กำลังหลับตามคนเป็นแม่ไป
“ร
