“แต่หนูเรย์กำลังหนีนักข่าว ไม่มีที่ไป ขอป้าคุยกับหนูเรย์สักครู่นะคะพ่อเลี้ยง อย่าเพิ่งโกรธเลยนะคะ” เพ็ญศรีอ้อนวอนอย่างใจเย็น ปกติภาสกรไม่ใช่คนดุร้ายอะไร แต่แปลกกับเรนิตากลับจงใจหาเรื่อง ดูพร้อมมีเรื่องอย่างน่าแปลกใจ
“ไม่ต้องหรอกครับ คนอย่างคุณเรนิตาน่ะเหรอจะไม่มีที่ไป ที่ตั้งใจจะมาอยู่ที่ไร่น่านฟ้า สงสัยก็คงแค่จะมาทำคอนเทนต์สาวไฮโซหนีข่าวฉาวมาใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายที่บ้านนอก เพื่อเรียกคะแนนสงสารจากแฟนคลับมากกว่า”
“นี่คุณ! เลิกพูดจาใส่ร้ายคนอื่นได้แล้ว! ทำไมนิสัยแย่แบบนี้นัก หา!” เรนิตาพูดออกมาด้วยความโมโห เพราะนี่เป็นอีกครั้งที่ชายหนุ่มกล้ามา ตัดสินเธอ ทั้งที่เขาไม่ได้รู้จักกันเลยสักนิด
สายตาคมเบนกลับมามองต้นเสียง จ้องใบหน้าสวยอย่างท้าทาย รอยยิ้มเยาะหยันไม่หายไปจากใบหน้าหล่อเหลา
“หรือที่ผมพูดมันไม่จริง การที่ผู้จัดการส่วนตัวของคุณต้องลำบากดั้นด้นมาหาที่อยู่ให้คุณก็เพื่อให้คุณได้หลบ
