“มันไม่เหมือนกัน ตอนนั้นฉันมีคนรักมันก็ไม่แปลกที่ฉันจะไม่สนใจคนอื่น แต่คุณเป็นคนโสดทำไมถึงได้ใจร้ายกับผู้หญิงคนหนึ่งขนาดนี้คะ บางทีถ้าคุณรับรักคุณลินดาแต่แรกเธออาจจะไม่ร้ายขนาดนี้ก็ได้” เรนิตารีบแย้งทันที เพราะเธอไม่เข้าใจหัวใจของภาสกร
“อย่ายัดเยียดให้ผมรักใครได้ไหม การที่ผมเป็นโสดมันก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะรักใครก็ได้ถูกไหม ถ้าผมไม่ถูกใจผมอยู่โสดๆ ไม่ต้องรักใครก็ได้นะ ผมไม่ได้โหยหาผู้หญิงขนาดนั้น ถ้าจะมีใครผมต้องมีใจด้วย” ภาสกรพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แอบน้อยใจหญิงสาวที่ทำเหมือนไม่สนใจว่าเขาจะรู้สึกอย่างไรกับเธอ
“ค่ะ แล้วแบบนี้คุณจะเอาไงต่อไป อย่าบอกนะว่าคุณออกไปเจอคุณลินดามาแล้ว” เรนิตามั่นใจว่าคนอย่างภาสกรไม่มีทางปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปเฉยๆ แน่
“อืม ผมไปเจอลี่มา และผมก็คุยกับเธอเรียบร้อยแล้ว หวังว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก” ภาสกรได้แต่ภาวนาว่าลินดาจะไม่ปล่อยภาพที่เหลือ ซึ่งจริงๆ แล้วเขาเอง
