93

1132 คำ

“แล้วคุณรู้สึกเสียใจไหมที่มันจะไป ผมไม่ชอบเลยที่คุณเรียกมันว่าพี่แบบนี้” ภาสกรเริ่มรู้สึกไม่พอใจอีกครั้ง การแทนตัวเองว่า ‘เรย์’ และเรียกมันว่า ‘พี่พายุ’ ช่างแตกต่างจากตอนคุยกับเขาอย่างสิ้นเชิง “คุณภาค นี่คุณรู้ไหมคะว่าคุณกำลังงอแง” เรนิตาพูดเสียงดุขึ้นมา จู่ๆ เขาก็มามีปัญหากับสรรพนามที่เธอเรียกพายุมาตั้งแต่ต้น “ใช่ ผมงอแง เพราะคุณสองมาตรฐาน ดูเรียกมันและดูคุณเรียกผมสิ คุณภาคอย่างนั้น คุณภาคอย่างนี้ ฉันอย่างนั้น ฉันอย่างนี้” ภาสกรโวยวายออกมาด้วยความน้อยใจ แต่มันกลับเรียกเสียงหัวเราะให้กับเรนิตาเสียอย่างนั้น “ฮ่า เวลาคุณงอแงนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะคะ ถ้าอย่างนั้นอยากให้ฉันทำยังไง อยากให้ฉันแทนตัวเองว่าเรย์ แล้วก็เรียกคุณว่าพี่แบบนั้นเหรอ” เรนิตาพูดอย่างรู้ทัน อันที่จริงเธอก็คิดตั้งนานแล้วว่าชายหนุ่มอายุเท่าเมญ่าแปลว่าเขาเองก็มีอายุห่างจากเธอพอสมควร เธอเองก็ควรจะเรียกเขาว่าพี่ “คุณก็

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม