“อ้าว เหรอคะ? ฉันไม่รู้ว่าคุณกินอาหารรสจืดไม่ได้ ตายจริงที่แท้เป็นสายแซบ ชอบเผ็ดๆ แรงๆ เรย์ไม่รู้นี่คะ ไม่คิดว่าพ่อเลี้ยงที่นี่จะเรื่องมาก ทำอยู่แค่สองอย่างด้วยน่ะสิ” ยิ่งได้รู้อย่างนั้น หญิงสาวก็ยิ่งสะใจ หากภาสกรเลือกที่จะไม่กินอาหารที่ทำให้จริงๆ มันก็เรื่องของเขาอยู่ดี เพราะจะมาโทษกันไม่ได้ในเมื่อเขาตั้งใจจะแกล้งเธอเอง
“ไม่เป็นไรหรอกป้าเพ็ญ คนในเมืองก็คงถนัดอาหารในเมืองแบบนี้แหละ ลองชิมดูหน่อยก็ไม่เสียหายอะไร”
ภาสกรพูดก่อนจะลงมือตักไข่เจียวเข้าปาก พร้อมกับต้มจืดด้วยความรู้สึกไม่อยากอาหาร ชายหนุ่มกลืนอาหารลงคอด้วยความยากลำบาก ก่อนจะมองหน้าเรนิตาพร้อมกับส่ายหัวประหนึ่งกำลังจะบอกว่า อาหารที่เธอทำนั้นมันไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย เขาวางช้อนส้อมอย่างไม่ลังเลและจ้องหน้าหญิงสาวด้วยสายตาคม
“ผมคิดว่าคุณคงจะได้ใจมากไปหรือเปล่า เห็นว่าคนที่นี่ตื่นเต้นที่มีดารามาทำงานใกล้ๆ ก็เลยคิดว่าตัวเองคงได้สิทธ
