เรนิตาไม่สามารถทนอยู่ที่บ้านของภาสกรได้อีก ด้วยจิตใจที่ร้อนรุ่ม หญิงสาวจึงขอเพ็ญศรีออกมาระงับอารมณ์โมโหที่โรงอาหารของคนงาน
“พี่เรย์มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมหน้าเครียดจัง” สร้อยเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง เพราะปกติ ดาราสาวจะมีใบหน้าที่สดใสเวลามาพบกัน แต่ครั้งนี้กลับตึงเครียดเสียจนเธออดเป็นห่วงไม่ได้
“ไม่มีอะไรหรอก แค่เบื่อๆ เซ็งๆ นิดหน่อย” เรนิตาตอบพร้อมกับฝืนยิ้มจางๆ ออกไป
“ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวเสร็จงาน สร้อยพาพี่เรย์ไปนั่งเล่นชมวิวหลังไร่ดีไหมคะ” เด็กสาวนึกขึ้นได้ว่าที่ไร่น่านฟ้ามีวิวที่มองเห็นภูเขาและป่าสีเขียวชอุ่ม หากใครที่ได้ไปนั่งและสูดดมอากาศธรรมชาติที่นั่นก็จะรู้สึกผ่อนคลายเหมือนได้ไปพักผ่อน
“เอาสิ ตั้งแต่อยู่ที่นี่พี่ก็อยู่แต่ในครัว บ้านพ่อเลี้ยง แล้วก็เคยไปแค่ตลาด ยังไม่ได้ไปไหนเกินกว่านี้เลย” เรนิตาก็อยากจะไปหาที่พักผ่อน ปล่อยความคิดของตนเองให้หลุดลอยไปเช่นกัน
“จะไปไหนกัน”
เ
