เรนิตาออกมานั่งเล่นหน้าบ้านพักคนงานพลางคิดเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับภาสกร ทั้งหมดคือเรื่องจริงไม่ใช่ความฝัน และเธอกำลังรู้สึกอิ่มเอมใจแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หญิงสาวไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันว่าสิ่งที่เธอหวงแหนมาตลอดนั่นคือความบริสุทธิ์ตอนนี้ได้สูญเสียให้กับผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันไม่นาน แต่มันไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกแย่กับตัวเอง ซ้ำเธอกลับรู้สึกต้องการและอยากใกล้ชิดกับชายหนุ่มมากขึ้น หากเป็นพายุที่ได้ครอบครองร่างกายของเธอ หญิงสาวก็ไม่สามารถตอบได้ว่าตนเองจะรู้สึกมีความสุขเช่นนี้หรือไม่…หรือที่ผ่านมาเธอแค่รอเวลาที่จะเจอกับผู้ชายที่ใช่กันแน่
“พี่เรย์!” สร้อยเดินเข้ามาหาเรนิตาก่อนจะแกล้งทักทายเสียงดังให้เธอตกใจ
“สร้อย! ตกใจหมดเลย” เรนิตาตีแขนเด็กสาวเบาๆ ก่อนจะมองตาเขียว
“ก็สร้อยเห็นพี่เรย์นั่งเหม่อตั้งนาน กำลังคิดเรื่องอะไรอยู่เหรอคะ” สร้อยเอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น เพราะเธอเห็นเรนิตานั่งอย
