“แกมาทำไม ฉันว่าฉันพูดชัดแล้วนะว่าฉันไม่มีลูกอย่างแก” ไบรอันต์พูดเสียงกระด้างห้วนแข็ง นั่งเคียงคู่กับเพลินตาที่เชิดหน้าขึ้น ใช้เพียงสายตาปรายมองลูกชายเพียงคนเดียว เกือบสี่ปีที่ไม่เคยได้พูดคุยกัน ยามเจอหน้าก็วางท่าเหมือนคนไม่รู้จักกัน กลายเป็นคู่แข่งด้านธุรกิจโรงแรม ในสายตาของทั้งคู่เทรย์ก็เหมือนคนทรยศต่อองค์กร เป็นลูกอกตัญญูของพ่อแม่ ในขณะที่เทรย์พยายามเข้ามาทักทายหลายครั้ง แม้ทั้งคู่จะไม่เคยเปิดโอกาส เทรย์จึงทำได้เพียงมองอยู่ห่างๆ
“มารินกับมิราอยากมาหาคุณปู่คุณย่าครับ”
“ฉันไม่มีลูก แล้วฉันจะมีหลานได้ยังไง” เสียงนั้นยังคงกร้าวแข็งไม่ไยดีในสายสัมพันธ์ เช่นเดียวกับเพลินตาที่ยังวางท่านิ่งเฉย ขุ่นเคืองลูกชายนับตั้งแต่วันที่รู้ว่าพ่อสามียกเกาะอาร์ซาลันกับโรงแรมมิราให้กับหลานชายเพียงคนเดียว เธอกับสามีหว่านล้อมให้เทรย์ขายเกาะกับโรงแรมนั้นเสีย แต่ลูกชายของเธอก็ยืนกรานเสียงแข็งที่จะไม่ขายเกาะกับ
