กึก!
แก้วใบใสถูกวางลงบนโต๊ะกระจกอย่างแรง ความหนักมือของเขาบ่งบอกว่าอารมณ์ในตอนนี้ไม่ดีนัก
แต่จะให้ดีอย่างไรไหวล่ะ!
ก็ไอ้หน้าอ่อนคนนั้นส่งสายตาพราวระยับให้คนของเขาอยู่นั่น ภัทรไม่ใช่คนไร้เหตุผลก็จริง แต่กับเรื่องที่เกี่ยวกับพิมพิศา เขาก็ไม่วายใช้อารมณ์นำหน้าเสมอ
เธอมีผลต่อความรู้สึกของเขามากแค่ไหน ตอนนี้ในใจเขาย่อมรู้ดีกว่าใคร
ยิ่งเห็นรอยยิ้มมิตรภาพการค้าของเธอคอยส่งให้ลูกค้า ผู้ที่ดูท่าว่าจะมีอดีตไม่มากก็น้อยกับเธอนั่น มันยิ่งทำให้เขางุ่นง่านใจ
ถึงได้บอกว่าไม่อยากให้เธอมาทำงานก็เพราะแบบนี้ไงล่ะ อยากจะจับขังไว้แล้วตีตูดเด็กดื้อ
"คุณภัทรคะ"
ชายหนุ่มหันไปทางผู้จัดการร้านที่เรียกเขา
"คุณนิวัตรมาค่ะ เขาอยากทักทายคุณภัทรสักครู่"
ภัทรเหลือบมองไปทางหญิงสาวที่ยังคงนั่งรินเหล้าให้แขกที่เขาไม่ชอบขี้หน้าอยู่ อยากจะจับจ้องทุกอิริยาบถของเธอไว้ แต่ภัทรยังคงต้องเป็นมืออาชีพในหน้าที่การงานเช่นกัน
