ตอนที่ 1 ครั้งแรกเหรอ
858 คำ
พิมพิศายืนอยู่หน้าห้องคอนโดของเขา ชายหนุ่มมอบคีย์การ์ดให้เธอไว้ก่อนแล้วทำให้เธอเข้ามาในตัวตึกได้
เธอยืนนิ่งอยู่หน้าประตูด้วยใจสั่นระรัว นี่เธอมาหาผู้ชายถึงที่เลยหรือนี่ แถมยังเป็นเจ้านายของเธอในอนาคตอีก
รู้ทั้งรู้ว่าเขาคงหมายถึงเรื่องอื่นไม่ได้นอกจาก...
แต่เธอก็ยังพาตัวเองมาถึงที่นี่ทั้งที่รู้แก่ใจ
อยากได้งานพิเศษก็แค่ข้ออ้าง ถ้าเธอไม่ยอมเสียอย่าง แค่ไปสมัครที่อื่นก็สิ้นเรื่อง แต่เธอยังเลือกจะมาที่นี่ก็เพราะแรงดึงดูดในสายตาของภัทร
เธอยกมือใส่รหัสประตูตามที่ภัทรให้ไว้ เขาทำเหมือนกับว่าแน่ใจว่าเธอจะมาแน่ และให้รหัสไว้เสร็จสรรพ
ติ๊ด
ประตูถูกดันเข้าไปช้า ๆ ด้วยมือเรียว
พิมพิศาเดินเข้าไปด้วยความตื่นเต้น ทั้งกลัวแต่ก็อยากรู้อยากเห็น ทันทีที่ร่างบางเข้ามาได้และประตูปิดลง เหมือนกับว่าเธอได้ก้าวเข้าสู่โลกอีกใบเรียบร้อยแล้ว
"มาไวกว่าที่คิด"
คนตัวเล็กสะดุ้งหันไปมองตามต้นเสียง
"คุณภัทร..."
ภัทรเดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีเพียงผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวคลุมส่วนล่าง ผมเขาเปียกหมาดจากการสระ กล้ามเนื้อด้านบนแน่นหนั่นบ่งบอกว่าเขาดูแลตัวเองอย่างดี ทำเอาคนมองอย่างพิมพิศากลืนน้ำลายลงคอที่แสนแห้งผาก
ภัทรยิ้มมุมปากเมื่อเห็นสีหน้าของเธอ
"เก็บอาการหน่อย เธอดูรีบกว่าฉันอีก"
"เอ่อ...ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ" พิมพิศาทั้งเลิ่กลั่กทั้งอาย
ชายหนุ่มเดินมาใกล้เธอด้วยท่าทีสบาย ๆ
"ครั้งแรกเหรอ" ภัทรรู้ว่าเธอไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดไม่รู้ว่าเขาชวนเธอมาที่นี่ทำไม แต่สีหน้าที่แสนประหม่าของพิมพิศาทำเขาแปลกใจเล็กน้อย และเดาเล่น ๆ ว่าเธอคงไม่เคยหรืออาจจะแสร้งว่าไม่เคยก็ได้
เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ ด้วยความที่ภัทรสูงเกินร้อยแปดสิบทำให้เธอดูตัวเล็กไปเลย เธอที่สูงแค่ระดับไหล่เขาเงยหน้าขึ้นมอง
"ก็...ค่ะ"
เขายิ้มออกมา ครั้งแรกแท้ ๆ แต่กลับใจกล้ามาห้องผู้ชายแบบนี้ โคตรน่าสนใจ
"ไม่ต้องกลัว เพราะมันไม่น่ากลัวขนาดนั้น"
"..."
"ลองดูก่อน ฉันจะสอนเอง"
การสอนของเขาจะถึงขั้นไหนกันนะ หัวใจของเธอเต้นโครมครามหนักขึ้นเมื่อร่างสูงเดินมาประชิดอีก
"ไปอาบน้ำ" เขาบอกเธอเสียงเบา
พิมพิศาไม่ได้รู้สึกว่าเขาออกคำสั่งเลยสักนิด เพราะน้ำเสียงของชายหนุ่มสุภาพแต่เธอกลับรู้สึกว่าควรทำตามอย่างปฏิเสธไม่ได้
"ค่ะ ผะ...ผ้าขนหนูอยู่ไหนคะ"
"เตรียมไว้ให้แล้วในห้องน้ำ"
เขาดูเตรียมพร้อมสำหรับการมาของเธอทุกอย่าง พิมพิศาเม้มปากและพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะรีบเดินหลีกเขาเข้าไปชำระร่างกาย
เมื่อเธออาบน้ำเสร็จก็นุ่งผ้าขนหนูสีขาวออกมา มันไม่ได้ผืนใหญ่มากนัก ชายผ้าสั้นเลยต้นขาอ่อน ด้านบนก็เห็นเนินอกเนียนที่ริ้วน้ำเกาะประดับ
ตื่นเต้นและหวั่นกลัวในเวลาเดียวกัน เธออดรู้สึกแบบนี้ไม่ได้จริง ๆ และเมื่อออกมาพ้นประตูก็เห็นเจ้าของห้องนั่งรอจิบไวน์อยู่ที่โซฟา
เขาปรายตามองเธอขณะยกไวน์ขึ้นจิบ เมื่อวางแก้วลงก็เรียกเธอทันที
"เชิญนั่ง"
คำนี้คือคำเดียวกับที่เขาเรียกเธอในตอนสัมภาษณ์ ทว่ารอบนี้กลับมีบริบทที่ต่างกันออกไป
พิมพิศาเดินไปใกล้มือเรียวกุมกันไว้ด้านหน้าแน่น หย่อนตัวนั่งข้างเขาและเว้นระยะห่างเพียงนิด
"กลัว?"
"ปะ...เปล่าค่ะ"
เขาผุดยิ้มมุมปาก เด็กคนนี้ชอบทำเก่ง หรือว่าเธออาจจะไม่ได้เพิ่งมีครั้งแรก แต่แค่บอกเขาไปว่าไม่เคย
แต่ก็ไม่เป็นไรเขาไม่ซีเรียสเรื่องนั้น และเขาจะพิสูจน์มันเอง เดี๋ยวก็รู้
"ถอด"
"คะ?"
ภัทรจ้องตาเธอที่เป็นประกายวาววับแต่แฝงความซื่อไว้
เขาขี้เกียจจะพูดอีกเลยเลือกดึงแขนเธอให้ขยับมาใกล้เขา
"คุณภัทร..."
"ไวน์สักสองแก้วไหม"
"..."
"เธอกล้าแต่ยังไม่กล้าพอ และฉันไม่ค่อยชอบอะไรครึ่ง ๆ กลาง ๆ" เขาพูดพลางหันไปรินไวน์เพิ่มใส่แก้วของเขา จากนั้นหยิบยื่นให้เธอตรงหน้า
"เลือกเอาว่าจะดื่มแล้วค่อยทำ หรือไม่ดื่มแล้วทำเลย"
เขาแค่หวังว่าเธอจะอายน้อยลงจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ การเสนอสิ่งนี้ถือว่าช่วยเธอเต็มที่แล้ว เขาไม่เคยแคร์ผู้หญิงคนไหนก่อนเริ่มมีเซ็กซ์เท่านี้มาก่อน
เธอเป็นคนแรก
พิมพิศากลืนน้ำลายลงคอ เกร็งตัวเล็กน้อย สุดท้ายก็รับไวน์มาจากมือเขา ทันทีที่เธอค่อย ๆ กระดกของเหลวเข้าปากภัทรก็ลอบยิ้ม
เธออยากไปต่อเองนะ และหลังจากนี้เขาเองคงหยุดไม่ได้ มีแต่ต้องทำให้จบให้เสร็จเท่านั้น
- ผู้เขียน
