ลองรัก

ตอนที่ 3 ปล่อยกายปล่อยใจ

ภาพเบื้องหน้าฉายเพียงดวงตาสีนิลน่าหลงใหลของภัทร บุคคลผู้อยู่เหนืออาณัติในขณะนี้ หัวใจเธอเต้นแรงคล้ายจะหลุดออกมา และยิ่งร้อนผ่าวไปทั้งกายเมื่อเขาเหลือบมองอกสวยเต่งตึงที่เปลือยเปล่า

นี่เธอกำลังแก้ผ้าต่อหน้าผู้ชายที่เพิ่งเจอได้วันเดียว

ไม่รู้ทำไมถึงได้โอนอ่อนไปตามเขาเช่นนี้ แค่เพียงสบตากับเขาครั้งแรกก็เหมือนถูกปีศาจครอบงำจิตใจ อยากรู้อยากลอง อยากเดินเข้ามาทั้ง ๆ ที่อ่อนประสบการณ์

"เธอสวย" เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยแผ่วเบาก่อนจะยกหลังมือสัมผัสความอวบอิ่มนวลเนียน จนยอดอกแข็งเป็นไต

"อ๊ะ" พิมพิศาสยิวไปทั้งกาย เป็นครั้งแรกที่ความรู้สึกแปลกใหม่นี้แล่นพล่าน สติเริ่มเลือนราง ไม่ใช่เพราะรสไวน์แต่เป็นเพราะรสความปรารถนาที่เขากำลังปรนเปรอเธอต่างหาก

ภัทรยิ้มมุมปากให้กับปฏิกิริยาธรรมชาติที่ไม่ได้แต่งแต้มของหญิงสาว เขาเปลี่ยนจากลูบไล้เป็นคว้ากอบกุมแล้วค่อย ๆ ขยำก้อนทรวงที่เต็มไม้เต็มมือ

ไร้เดียงสา...แต่ก็เย้ายวนเหลือเกิน

"อ๊ะ...คะ...คุณภัทร"

"รู้สึกยังไงพิม"

"..." เธอไม่พูดแต่เขากลับตอบแทน

"เธอเสียว"

เพียงเพราะเขาใช้นิ้วโป้งบดบี้คลึงเบา ๆ ที่เม็ดแข็งของเธอ พิมพิศาก็แอ่นครางอย่างเก็บกลั้นไม่ได้

มันทรมานแต่ในขณะเดียวกันก็สุขสมเร้าอารมณ์

พิมพิศามองเขาด้วยความเขินอายยกมือปิดหน้าตัวเอง แต่ชายหนุ่มกลับจับมือเธอออก นี่เขาแกล้งเธอเหรอ คงอยากเห็นเธออายจนขาดใจ

"คุณภัทร"

"ไหนล่ะคนเก่ง แค่นี้ก็สู้หน้าไม่ได้แล้วเหรอ หืม?"

น้ำเสียงนุ่มทุ้มทว่าแฝงความหยันในนั้น นี่เขาร้ายกาจไม่เบา ไล่ต้อนเธอจนไม่รู้จะต่อคำเช่นไร พิมพิศาได้แต่เบือนหน้าหนีไปด้านข้าง แก้มใสแดงก่ำริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่นเมื่อภัทรบีบขยำเธอมากขึ้น

"อ๊ะ!"

ร่างบางสะดุ้งวาบเมื่อเขาโน้มลงมาแล้วดูดเม้มเนินอกเธอ

"คุณภัทรคะ"

เขาไม่ฟังคำใดแล้ว ชายหนุ่มประทับริมฝีปากได้รูปจับจูบดูดเม้มผิวเนียนแสนหอมหวานของเธอ เขาทำมันอย่างนุ่มนวลสลับหนักหน่วง รอยแดงผุดขึ้นเป็นจ้ำตีตราหลักฐานความร้อนแรงของเขา

ตอนนี้พิมพิศาไร้ซึ่งเรี่ยวแรงต่อต้าน เธอได้แต่ครางในลำคอแหงนหน้าแอ่นร่างกายอรชรไปมาตามการกระทำของชายหนุ่ม

"อ๊ะ...คะคุณภัทรตรงนั้น..."

"คนเก่งไม่ต้องกลัว"

มือแกร่งของเขาข้างหนึ่งเลื่อนไปด้านล่างกายสาว พิมพิศาร้องครางฮือเมื่อเรียวนิ้วของเขาสัมผัสถูไถกับกลีบกุหลาบ สัมผัสนี้แสนเสียวซ่านทรมานและทำให้หายใจไม่ทั่วท้องเอาเสียเลย

"เยิ้มเชียว" ภัทรมองตาเธอขณะถูความสาวที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวาน เขาอยากลองจนคอแห้งผาก

ภัทรจูบเธอลงไปอีกครั้ง ประกบปิดปากให้เธอเคลิบเคลิ้มผ่อนคลาย ในขณะเดียวกันก็ค่อย ๆ สอดแทรกเรียวนิ้วเข้าไปหนึ่งนิ้วในร่องลับที่ปิดสนิท

"อื้อ!" พิมพิศาเกร็งตัวร้องเสียงอื้ออึงอยู่ในโพรงปากที่ถูกกดจูบ สิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในร่างกายทำเอาเธอพร่าเบลออ่อนยวบไปหมด ไฟร้อนแล่นพล่านจนต้องยกมือจิกแผ่นหลังเขาไว้

ภัทรปล่อยให้เธอจิกข่วนเขาเพื่อระบายความรู้สึก เขาไม่ได้เจ็บระคายเคืองใด ก่อนจะชักเรียวนิ้วเข้าออกจนเธอเชิดหน้าขึ้นด้วยความเสียว

"คุณภัทรคะ...อื้อ"

"นิ้วเดียวเอง" เขาหยักยิ้มก่อนจะค่อย ๆ สอดเพิ่มเข้าไปอีกนิ้วเป็นสอง

"อ๊า!" ร่างบางสั่นระริกเมื่อด้านล่างคับแน่นอึดอัดเพิ่มขึ้น อะไรที่ว่าเก่งนักหนาตอนนี้เธอกลายเป็นแค่เด็กน้อยไร้ประสบการณ์ในกำมือเขา

ภัทรไม่ใช่ผู้ชายอ่อนหัดทว่าคือคนมากประสบการณ์ต่างหาก เพียงแค่ใช้นิ้วคู่เดียวก็ทำเธอร้องครางไร้สติจนในที่สุดก็เรียกความรู้สึกจากก้นบึ้งจิตใจด้านมืดของเธอออกมาได้

"หนู...รู้สึกแปลก ๆ "

ภัทรรู้...เธอใกล้ถึงฝั่ง ความแน่นหนึบตอดรัดนิ้วเขาแน่นไปหมด

"ปล่อยมันออกมาพิม"

"ฮื่อ...ปล่อยอะ...อะไรคะ อ๊ะ"

"ปล่อยกาย ปล่อยใจ ปล่อยน้ำของเธอออกมา"

ภัทรโน้มกระซิบข้างหูเธอขณะที่มือด้านล่างก็ตวัดระรัวอย่างช่ำชองจนน้ำเธอไหลเยิ้มไปหมด

ไม่นานนักหญิงสาวก็ทนไม่ไหว เธอจิกเล็บบนไหล่แกร่งของคนบนร่างจนเลือดซิบ กัดปากของตนจนชาในขณะที่กลางใจสาวกระตุกตอดรัดถี่ ๆ และปลดปล่อยน้ำหวานฉ่ำออกมา บ่งบอกว่าเธอถึงสวรรค์สวยงามด้วยน้ำมือเขา

ภัทรชักเรียวนิ้วออกมามองภาพเบื้องหน้าด้วยความพอใจ เขาไล้เลียความหวานที่เคลือบนิ้วของตนพร้อมมองเธอด้วยสายตาหิวกระหาย

พิมพิศาที่จดจ้องเขาจากใต้ร่างด้วยแววตาปรือหยาดเยิ้มทำได้เพียงหอบหายใจกระเส่า เฝ้าดูการกระทำของเขาแสนเร้าจิตใจ

เขาทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงเช่นนี้ได้อย่างไร ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าเขาเจนจัดนัก

"พร้อมหรือยัง"

คำถามนั้นมาพร้อมจังหวะหัวใจที่เต้นรัว แล้วเมื่อกี้คืออะไร เป็นเพียงการเริ่มต้นอย่างนั้นหรืิอ พิมพิศาถึงกับกะพริบตาปริบ ๆ

"อย่าทำหน้าตกใจแบบนั้นสิ แค่เริ่มเอง"

"คุณภัทร"

"เรียกชื่อฉันบ่อยเหลือเกินนะ กลัวลืมหรือไงว่าเสร็จเพราะใคร"

"..." พิมพิศาพูดไม่ออกหน้าแดงจัด

รอยยิ้มร้ายภายใต้ใบหน้าหล่อถูกขยับขึ้น ก่อนที่ไม่นานผ้าขนหนูที่เขาปกปิดกายด้านล่างจะถูกปลดออก

"ของจริงมันเริ่มต่อจากนี้คนเก่ง"