ตอนที่ 6 ให้มันจบแค่คืนนี้
1050 คำ
“คุณไฟ อ๊ะ ปล่อย!” หวานถูกยกขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาวโดยนายใหญ่เหนือหัว อุ้มพาเธอตรงเข้าไปภายในห้องน้ำ วางตัวเธอให้นั่งลงตรงเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า
“ฉันจะล้างตัวให้”
“ฉันทำเองได้ ออกไป”
“พอเสร็จแล้ว เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เหลือจะเชื่อ” เสียงเข้มบ่นพลางขยับหน้าเข้าหาใบหน้าสวยจนคนน้องต้องพยายามถอยตัวหนีจนแผ่นหลังชนกระจกบานใหญ่ “เอาเถอะ ฉันออกไปรอด้านนอก เสร็จแล้วตามออกไป ฉันว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“…”
“เข้าใจไหมคะ น้องน้ำหวาน”
“อือ”
“อือ?” คิ้วเข้มเลิ่กขึ้น..
“ค่ะ” สุดท้ายเธอถึงต้องเปลี่ยนคำตอบใหม่ให้ไพเราะเหมือนอย่างเคย แม้น้ำเสียงจะกระแทกกระทั้น แสดงความไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัดก็เถอะ
ไฟเดินออกมาจัดการใส่เสื้อผ้าที่ถูกโยนกองไว้ตรงพื้นข้างเตียงขึ้นใส่กลับคืน ก่อนจะกวาดสายตาหาโทรศัพท์มือถือเขาที่น่าจะหล่นหายไปตอนถอดเสื้อผ้าโยนทิ้ง
เขามองหาไปรอบเตียงจนเห็นโทรศัพท์ที่ตกอยู่ข้างลิ้นชักหัวเตียง ร่างแกร่งหยัดตัวนั่งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะลอบสายตาไปเห็นโทรศัพท์ที่วางอยู่บนลิ้นชัก
โทรศัพท์มือถือสองเครื่องที่วางอยู่ข้าง ๆ กัน
ของเจ้หวาน..หรือเปล่า
ใช้โทรศัพท์สองเครื่องเลยเหรอวะ
เขาหันมองไปหน้าประตูห้องน้ำที่ยังถูกปิดไว้สนิท ก่อนจะหันกลับมากดโทรศัพท์ตัวเองส่งข้อความเข้าไปหาเจ้หวาน เจ้หวานที่ใช้ใลน์ชื่อเจ้หวาน ใลน์ที่ใช้สำหรับคุยงาน
และหน้าจอของเครื่องที่วางอยู่ก็โชว์แจ้งเตือนข้อความเขาขึ้นมาบนหน้าจอ
ของหวานจริง ๆ
มือหนากดปิดช่องแชทเจ้หวาน ไปหาช่องแชทน้อง NW ที่ล่อเขามาหา กดส่งข้อความเข้าไปเหมือนอย่างเดิม
และใช่
โทรศัพท์อีกเครื่องมีแชทเด้งโชว์ขึ้นมา
เป็นของเจ้หวานทั้งสองเครื่องจริง ๆ
งั้นในฐานะที่เขาเป็นมาเฟียที่คุมคนนับพันมาหลายปี เขาอ่านขาดได้ในทันที คนสวยรู้อยู่แล้วว่าคือเขา และตั้งใจล่อเขามา แต่พอจับได้กลับทำเป็นไม่พอใจ
แสบ
แกร๊ก! ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก เจ้หวานในชุดคลุมอาบน้ำเดินออกมาและหยุดอยู่แค่ตรงหน้าประตู
“คุณมีอะไรจะคุยคะ”
“จะยืนคุยแบบนี้?”
“ค่ะ”
“เดินมานี่” คำสั่งที่ออกจากปากคนที่มีอำนาจเหนือกว่า ขณะที่ทิ้งตัวนั่งลงตรงขอบเตียง..
“…” แต่คนสวยกลับยืนนิ่ง มองค้อนมาหาเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“ฉันสั่ง” จนกระทั่งคำสั่งเด็ดขาดที่ทำเธอต้องยอม เดินเข้ามาหาเขาด้วยความจำใจ “ขึ้นมานั่งบนตัก”
“คุณไฟ”
“ฉันสั่ง” คำเดิมที่ทำเธอต้องยอมนั่งลงบนตัก นั่งในท่าหันข้างแต่คุณไฟกลับจับเธอหันเข้าหาตัว นั่งคร่อมตักเขาในท่าหันหน้าเข้าหากัน “เธอจงใจล่อฉันมา”
“ฉันไม่รู้ว่าคนที่นัดมาคือคุณ”
“ไม่รู้?”
“ถ้าฉันรู้ ฉันคงไม่ทำ”
“งั้นสินะคะ แล้วจริง ๆ หนูจะนัดใครคะคนสวย”
“…” คนสวยเงียบ เบี่ยงสายตาหนีหน้าเขา “ฉันจะนัดคนอื่น”
“หวาาา นี่เจ้หวานของเด็ก ๆ เป็นสายนัดเหรอคะเนี่ย นัดบ่อยมากเหรอคะ”
“ฉันนัดของฉันทุกคืนค่ะ”
“แปลกใจจังเลยค่ะ ห้องติดกันแค่นี้ ทำไมถึงไม่เคยเห็นเจ้หวานพาใครเข้าออกเลยสักครั้ง” ห้องติดกันไม่พอ แต่หน้าห้องมีกล้องวงจรปิดที่บอดี้การ์ดคอยดูแลตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง เขาไม่มีการ์ดคอยตามขึ้นมาเฝ้าเพราะหวงความเป็นส่วนตัว แต่เพราะความปลอดภัยที่ต้องมีเลยใช้วิธีติดกล้องและให้การ์ดคอยดูจากด้านล่าง
การ์ดไม่เคยรายงานว่ามีคนเข้าออก ทั้งที่ต้องรายงานเขาทุกครั้งถ้ามีคนขึ้นมา ไม่ว่าจะแขกของเขาหรือเจ้หวาน
และแน่นอนว่าบอดี้การ์ดไม่มีทางขัดคำสั่ง นอกจากเจ้หวานของเด็ก ๆ พูดปด
น่าตี
“จำกฎที่ไอ้เพลิงเคยตั้งไม่ได้เหรอคะ เป็นถึงเจ้คุมเด็กบริการทั้งผับทั้งคาสิโน แต่ดันขัดกฎที่ห้ามมีสัมพันธ์กับนาย”
“ฉันเคารพกฎอยู่แล้วค่ะ ถ้าฉันรู้ว่าที่นัดมาเป็นคุณ ฉันไม่มีทางทำ”
“แม่คนเก่ง”
“…”
“ปิดไฟมืด ไม่ให้เห็นหน้า ดึงตัวฉันลงเตียงให้ห่างจากสวิตช์ไฟ ทำไมคะ กลัวฉันเห็นหน้า?”
“…”
“นี่กะจะให้ฉันเอาจนเสร็จ แล้วให้กลับไปแบบไม่เห็นหน้าคนที่ปล่อยน้ำใส่เลยเหรอคะ หืม?”
“คุณไฟคะ”
“ขาน้องน้ำหวาน”
“หยุดพูด”
“หึ” ปากหนายกยิ้ม..ยอมเงียบลงเพื่อเปิดโอกาสให้คนบนตักพูด
“ฉันขอโทษค่ะที่นัดคุณมา ขอโทษที่ทำให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ถ้าคุณมองว่ามันผิดกฎ คุณลงโทษฉันแบบที่ควรจะเป็นได้เลย แต่ให้มันจบแค่คืนนี้ได้ไหมคะ”
“จบแค่คืนนี้?” คิ้วเข้มขมวด..หุบยิ้ม สายตาคมมองใบหน้าสวยด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“ฉันจะไม่เอาเรื่องนี้ไปพูด และฉันหวังว่าคุณจะไม่พูดมันออกไปเหมือนกัน ให้เรื่องเราจบแค่คืนนี้นะคะ”
“ทำไม”
“กฎมีไว้ให้ทุกคนทำตาม ถ้าเจ้ที่คุมเด็กทำผิดกฎเอง ใครจะยอมอยู่ใต้การควบคุมของฉัน..ฉันไม่อยากให้งานมีปัญหา ขอร้องนะคะ”
“มันควรเป็นฉันหรือเปล่าที่สั่งเธอไม่ให้พูด ขอเธอให้เรื่องเรามันจบแค่คืนนี้” ใช่ มันควรเป็นเขา
เขาที่เคยพูดคำพวกนี้กับเด็ก ๆ ที่เลี้ยงไว้มาโดยตลอด
แล้วนี่อะไร…
“ฉันขอตัวนะคะ ต้องรีบแต่งตัวไปดูแลเด็ก ๆ ที่ผับต่อ” เจ้หวานว่าจบก็ลงจากตักแกร่ง เดินกลับเข้าห้องน้ำไปทันที..
- ผู้เขียน
