วันต่อมา -ห้องขอพร-
"มึงจะมาจริงๆเหรอ อยู่นานไหมกูจะได้บอกแม่กับป้าแมว" ฉันกำลังคุยสายกับเพื่อนสนิท ใช่ค่ะ.. ฉันก็มีเพื่อน เรารู้จักเพราะเรียนด้วยกันตั้งแต่ประถม พอจบมอปลายก็แยกย้ายกันไปคนละทิศทาง วันนี้มันบอกจะลงเครื่องเเล้วขึ้นเรือมาหา แต่พักโรงเเรมกลางเกาะ
ตึก ตึกๆ ~ ขอพรเดินลงมาเมื่อเพื่อนมาถึงบ้านที่เธอส่งโลเคชั่นให้ แต่วันนี้หลงมีปาร์ตี้เช่นเคย เด็กช่างนับสิบคนก็มารวมตัวกันอยู่ฝั่งซ้ายหน้าบ้านเป็นแหล่งที่นั่งดื่มเหล้าโดยเฉพาะของบ้านหลง
"อีขอพร!!!!!"เสียงเเหลมๆ ตะโกนพร้อมวิ่งเข้ามา
"อีจิ๊จ๊ะ! โอ๊ย..ไม่เจอกันเป็นปี ซวยขึ้นนะ" ฉันทักแล้วกอดเพื่อนรักหนึ่งที
"สวยหรือเปล่าอีพร มึงพูดดีๆนะ555555"จิ๊จ๊ะตอบกลับทันควัน สาวสวยที่สูงพอๆ กับขอพรเธอชอบแต่งตัวราวกับปากไม่แดงไม่มีเเรงเดิน อาชีพก็คือเด็กนั่งดริ้งตามเลานจ์ นิสัยลุยๆกล้าได้กล้าเสีย
"ใคร?"ผมถามแทรกในฐานะเจ้าของบ้าน ขอพรมันหันมามอง
