@ บ้านพ่อหลง อู่ซ่อมรถกลางเมือง
"ไม่ได้เจอมึงกี่ปีแล้วเนี่ยไอ้หลง! โตขึ้นเยอะเลย" ผู้เป็นพ่อเอ่ยทักลูกชายเมื่อเดินเข้ามาหาเพราะทั้งคู่ไม่ได้เจอกันนานแสนนาน
"ก็แค่มาดูว่ายังอยู่ดีไหม" ผมอาจจะดูก้าวร้าวแต่ก็ยังเจ็บใจที่พ่อทิ้งแม่กับผมไปซึ่งแม้พ่อจะอธิบายว่าทางบ้านของแม่นั้นกดดันด่าทอที่พ่อผมจน แต่ตอนนี้พ่อสร้างเนื้อสร้างตัวจนมีอู่ซ่อมรถที่ใหญ่มากในเมือง
"ปากดีเหมือนเคยเลยนะมึง ฮ่าๆ" ผู้เป็นพ่อหัวเราะแล้วจ้องมองลูกชายอย่างอาวรณ์
"เปลี่ยนเมียอีกแล้วเหรอพ่อ" ผมเห็นผู้หญิงวัยกลางคนน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับแม่ผมเดินดูช่างตรวจตราในโรงรถ
"เออ คนเก่าไม่เวิร์คก็เปลี่ยนสิวะ" พ่อตอบกลับหลงมาแค่นั้นก่อนจะพาลูกชายเข้าไปในบ้านที่อยู่หลังร้าน บ้าน 3 ชั้นหลังใหญ่พอสมควร
ตึบ~ แก้วน้ำถูกวางลงบนโต๊ะรับแขกสาวน้อยวัยเพียง 18 ปีนุ่งน้อยห่มน้อยเดินมาเสิร์ฟน้ำด้วยตัวเอง
"นี่เมียน้อยอีกคนหรือไง" ผมจ้องมองเด็ก
