°EP.35° โรคจิต (สิบน้ำ!)

1216 คำ

"ทั้งสองอย่าง...เลยได้ไหม" "กูหลงมึงจนโงหัวไม่ขึ้นเเล้วขอพร" ตรั๊บๆๆ ปั๊กๆๆ~ "อ๊าส์... อะ... อ๊า... หลง... อ๊าาา" ร่างฉันสั่นกระเพื่อมไปหมดทุกส่วนเมื่อเขากระแทกกระทั้นเข้ามา สมองที่โล่งเกินบรรยายมันเบาหวิวจนต้องวางเกยบ่าของหลง มือหยาบขยำขย้ำสองเต้าฉันจนเป็นรอยแดง เสียวสุดๆไปเลย "ร่านเอ็นนักนะเมียกู ซี๊ดส์!'' ผมยังกระแทกมันจากด้านหลังจนมันเสร็จแล้วหลั่งน้ำใคร่ออกมาไหลเจิ่งนอง เสียงครางที่ดังไม่เกรงใจพ่อผมก็ยังคงดังต่อเนื่อง แต่เเปลกที่มันดังกว่าทุกครั้ง "จะเสร็จอีกแล้ว... อ๊าส์ๆ... อึก...เสียว" มือฉันเริ่มไม่นิ่งปัดป่ายไปด้านหลังจนคว้าต้นคอหลงไว้ แรงกระทั้นถี่มากทำให้อกแอ่นจนตีกระทบกันดังตั๊บ' ตรั๊บๆๆ ผึ่บๆ~เสียงกระเเทกปะทะลมแรงบนตึกชั้นสาม เหมือนยิ่งปลุกอารมณ์ทั้งคู่ให้เพิ่มพูนมากยิ่งขึ้น "มาขย่มหน่อยจะแตกแล้ว" ผมถอดท่อนแล้วนั่งลงที่พื้นเเข็ง ขอพรหันหน้ากลับมาแล้วขึ้นนั่งขึ้นคร่อมเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม