แต่เหมือนกับว่าขอพรคงตัดสินใจจะไปจากผมแล้วจริงๆ
หลายวันต่อมา
อึกๆ อึกๆ~ เสียงกระดกเหล้าไหลลงคออย่างไม่พัก
"เฮ้ยยย! ไอ้สักยกสิ วันนี้เมียมึงไม่อยู่นี่แดกกับกูเร็วๆ" ผมที่นั่งกินเหล้ากับไอ้สักอยู่หน้าบ้านเป็นประจำทุกวัน พยายามเค้นให้มันดื่มเป็นเพื่อน
"มึงแดกเหล้าแบบนี้ทุกวันไม่ได้นะไอ้หลงเดี๋ยวสุขภาพจะแย่เอา" สักท้วงขึ้นทันทีเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนที่ดูยับเยิน
"เเดกๆ ไปเถอะตับกูมันไม่ได้อ่อนแอเหมือนหัวใจหรอกโว้ยยย!!" ผมกระดกเหล้าแบบนี้ทุกวัน จนไม่รู้ว่าตัวเองขึ้นไปนอนบนห้องได้ยังไงก็คงเป็นไอ้สักที่แบกผมเข้าห้องทุกคืนเพราะตอนนี้พี่จิ๊จ๊ะไปทำงานที่ต่างจังหวัดแล้ว
1เดือนต่อมา..
"บิลหนึ่งรับรถบ่ายสองโมงนะอีกคันก็ตอนบ่ายสามโมง ช่วงเย็นๆ จะมีรถมารอเปลี่ยนอะไหล่อีกสองคัน" พ่อลงทุนเปิดอู่ซ่อมรถสาขา 2 ให้ผม ตอนนี้ผมก็เรียนไปด้วยแล้วทำงานเก็บเงินไปด้วยและผมเป็นเจ้าของกิจการในร้านเล็กๆ ที่พ่อลงท
