ตอนที่ 10 หึง!
[อยู่ไหน]
"บ้านค่ะ" เธอตอบปลายสายกลับไปด้วยน้ำเสียงห้วนๆ สะบัดเล็กน้อย เฮ้อ...คิดว่าตัวเองใจเย็นลงแล้วแท้ๆ แต่พอเห็นเบอร์เขาโทร. เข้ามา ใบหน้าของยายเลม่อนเน่าก็ลอยเข้ามาในหัว พาลให้เกิดความหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง
[ทำไมไม่รอพี่ พี่บอกให้เรารอในห้องทำงานไม่ใช่เหรอ] หลังจากตรวจเช็กอาการคนไข้อย่างละเอียด และเฝ้ารอดูอาการคนไข้ว่าจะมี Effect อะไรไหม เขาเฝ้าคนไข้อยู่ในห้องผ่าตัดราวสามชั่วโมงกว่า พอเห็นว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว เขาก็รีบมาหาเธอทันที แต่พอเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงาน กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของคนที่เขาบอกให้รอ เขาจึงรีบโทร. หาเธอทันที
"ใครจะไปรู้ล่ะคะ แจนก็คิดว่าพี่บอกยายเลม่อนเน่านั่น" เธอบอกเสียงประชดประชัด และพอพูดจบ เธอก็ได้ยินเสียงถอนหายใจดังมาจากปลายสายคล้ายว่าเขากำลังเหนื่อย ทำให้เธอเริ่มรู้สึกผิด ทว่าก็ยังมีความหงุดหงิดอยู่
[แล้วพี่จะบอกมะนาวเข้าไปรอในห้องท
