ออกัสTalk
"อร่อยจัง"
"เคี้ยวให้หมดก่อนค่อยพูด" ผมบอกคนตรงข้าม
ผมพาเด็กมากินชาบูครับ พอได้กินก็บอกว่าอร่อยไม่หยุด
"เรียนหนักไหม"
"แทบไม่ได้เรียน อาจารย์เขายังไม่ได้สอนเลย"
"ว่าแต่เธอเรียกเอกอะไร"
"..."
'เพล้ง'
"ขอโทษค่ะ"
พนักงานทั้งร้านพูดพร้อมกันหลังจากที่มีพนักงานทำจานหล่น
"กินเสร็จแล้วเราไปเดินเล่นต่อได้ไหม"
"อืม"
กินชาบูเสร็จก็มาต่อด้วยไอติมถ้วย
"ชั้น5มีสวนสนุก สวนน้ำเปิดใหม่นะคะ เชิญแวะร่วมสนุกได้ค่ะ"
พอได้ยินเสียงเขาประกาศชาเมลก็หันมาทำตาโตใส่ผม
"อะไร ไม่ไป! "
"อยากไปอะ"
"มันก็คงมีแต่ของเล่นเด็กนั้นแหละ"
สวนสนุกในห้างมันจะมีอะไรนอกจาก บ้านลม
"งั้นลุงกลับไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันจะไปคนเดียว"
"จะไปก็รีบกิน"
"ฮึ น่ารัก"
เธอทำท่าดีใจขยับมาเกาะแขนผม เมื่อกี้ยังหน้าหงอยอยู่เลย
"โฮ เครื่องเล่นเยอะ เล่นรถไฟเหาะไหม"
"ไม่เอามันของเด็ก" รถไปเหาะของเด็กเล่นยังกล้ามาชวนผมอีก
"แล้วจะเล่นอะไรดี" เธอมองไปตาโตไป
"ทำยังกับไม่เคยมาเนาะ"
อะไรมันจะตื่นเต้นขนาดนั้น!!
"ใช่! ไม่เคยมา เคยมาครั้งสุดท้ายตอน7ขวบ"
ชาเมลทำเสียงแข็งแล้วเดินหนีผม
อะไรกันวะ!! พูดแค่นี้ก็งอนแล้วหรอ
ปากน้อปาก ทำเธองอนอีกแล้ว
ผมรีบเดินตามเธอไป
"เล่นอันนี้ดีไหม" ผมถามคนตัวเล็ก
"ไม่เอา" เธอตอบแล้วเดินต่อ
งอนผมจริงๆหรอ?
"มันสุดทางแล้วนะ ไม่มีแล้ว"
ชาเมลเดินจนสุดทาง ก็ยังไม่เห็นพูดว่าอยากเล่นอะไรเลย
"เล่นอันนี้ไหมล่ะ"
ผมชี้ไปที่เรือถีบ
"ไม่เอาอะ กลับเถอะ" เธอเดินต่อ
เธองอนผมแน่เลย ผมไม่น่าไปพูดอะไรแบบนั้นเลย
"บ้านผีสิงไหมน้อง คนละ150เอง"
พอเดินถึงซุ้มบ้านผีสิงชาเมลก็หยุดเดิน อย่าบอกนะว่า!!!
"จ่ายให้หน่อย" เธอเดินมาลากแขนผม
ผมก็ได้แต่หยิบกระเป๋าตังออกมาจ่ายแบบงงๆ
"กี่คนครับ"
"คนเดียวค่ะ" ชาเมลพูด
"2คนครับ"
จะบ้ารึไง ตัวเองกลัวผีจะเข้าไปคนเดียว
"จริงๆลุงไม่ต้องเข้ามา อร๊าย!!"
ยังไม่ทันได้เดินเข้าไปข้างใน แค่เห็นรูปปั่นข้างหน้าเธอก็กรี๊ดแล้ว!!
แล้วแบบนี้หรอ จะเข้าไปคนเดียว
"ยังไม่ได้เข้าไปเลยนะชาเมล"
"ลุงมานี้หน่อย"
เธอคว้าเอาแขนผมไปหา ก่อนจะอยู่ด้านหลังแล้วเกาะเสื้อไว้
"ออกตอนนี้ยังทันนะ"
"บ้าหรอ พึ่งจ่ายเงินไปเองนะ ลุงนำไปเลย"
ไม่ยอมออก และให้ผมนำด้วย!!
ผมเดินเข้าไปในประตูมืดๆ มีแค่แสงไฟจากลูกศรสีแดงที่นำทางได้
ผมไม่ได้กลัวหรอก มันก็เป็นแค่ผีปลอมๆ ไม่เหมือนผีเมื่อคืน อันนั้นแทบอ้วก
"แฮ่ร"
"อร๊ายยยย"
แค่เพียงเสียงถูกอัดไว้ดังขึ้น พร้อมกับคนในตู้ขยับเธอก็ร้องกรี๊ดอีกครั้ง
"ไหวไหม"
"ตกใจอะลุง"
ผมว่าตอนนี้เสื้อผมมันคงยับไปหมดแล้วแหละ
"เดินต่อเลยลุง" เธอเร่งให้ผมเดินต่อ
ผมเดินตามลูกศรต่อเรื่อยๆ
"ไอ้เหี้ยเอ๊ย!!"
เดินไปได้ไม่ถึง10วิ ก็มีหัวคนถูกปล่อยลงมาจากด้านบน จนชาเมลร้องขึ้นมาอีกครั้ง
"ไม่อยากอยู่ข้างหลังแล้วอะ" ชาเมลวิ่งมาข้างหน้า
"จะเดินก่อนหรอ"
"เดินพร้อมกันได้ไหม"
ชาเมลมายื่นข้างหน้าผม จับมือผมให้กอดคอเธอ
"แบบนี้เดินได้ไหม"
"อืม"
ผมเดินพร้อมกับชาเมลทีละนิดๆ
"ฮืออ ไม่เอาแล้ว"
เดินได้2ก้าวเธอก็ตกใจอีกแล้ว!!!
คราวนี้เธอหันมากอดผมไว้แน่น หน้าซุกลงที่อกไม่ยอมลืมตา
"จะเดินแบบนี้หรอ"
"อืม ไม่อยากมองแล้ว"
"แต่ต้องเดินถอยหลังนะ"
"อืม ลุงกอดฉันหน่อยเสียวหลังอะ"
หึ ไอ้เด็กคนนี้!!
ผมทำตามที่เธอบอกแล้วเดินต่อ
จะผีหรืออะไรผมก็ไม่สนแล้ว สนแค่คนในอกที่ผมกำลังกอด
หัวชาเมลอยู่ที่ระดับปลายคาง ทำให้ผมได้กลิ่นแชมพูที่มันหอมมาก หอมจนอยากก้มลงไปหอม64757
ผมเดินต่อไป ก้มมองหัวคนที่ปลายคาง มันเหมือนกำลังร้องเรียกผม
'หอมฉันสิ!! หอมฉันสิ!!'
ผีเผลอะไรผมไม่ได้สนใจเลย สนใจแต่สิ่งที่กำลังเรียกผม
'หอมฉันสิ!! หอมฉันสิ!!'
ได้ยินไหมครับ!! มันกำลังเรียกผม มันค่อยๆเรียก ค่อยๆเรียก
"ใกล้ถึงทางออกยังลุง"
ผมสะดุ้งกับคำถามคนในอก!!
"ยัง"
ผมตอบแล้วก้มลงไปหอมหัวเธอๆ ตามคำเรียกร้อง
โห้!!! ถ้าได้หอมแบบนี้ทั้งคืนคงจะหลับฝันดีเลยเนาะ
ผมค่อยๆเดินต่อไป พร้อมแอบหอมหัวคนในอกจนนับครั้งไม่ถ้วน!!
"แฮ่ร"
อันนี้น่าจะเป็นคนกระโดดออกมาจากตู้จนโดนตัวผม ทำมันท่าเหมือนผีจีน พอผมไม่ตกใจก็เอามือลง
ผมไม่ตกใจ พร้อมหอมหัวคนในอกโชว์ เป็นไง ไม่มีละสิแบบนี้อะ อิจฉาละสิ
มันทำหน้างงแล้วเกาหัว เดินกลับเข้าตู้ไป
"ลุงรีบเดินหน่อย"
"ครับ"
ผมไม่อยากรีบเดินเลย อยากหอมหัวเธอแบบนี้อีกเรื่อยๆเลย
"ถึงทางออกแล้ว"
ถึงยังไม่ออกข้างนอก แต่ก็มีแสงไฟสว่าง และไม่มีผีแล้ว
คนตัวเล็กผละออกจากอกพร้อมกับเหงื่อเต็มหน้าไปหมด
"น่ากลัวไหมลุง"
"น่ารักมากกว่า"
"ว่าไงนะ!!"
"หมายถึงผีเด็กอะ มันน่ารักดี"
ผมชอบเคลิ้มตลอดเลย!!
"มีผีเด็กด้วยหรอ ไม่น่าปิดตาตลอดทางเลย"
"ปิดนั่นแหละดีแล้ว"
ถ้าลืมตาผมจะได้หอมหรอ?
"ออกไปเถอะ" เธอชวนผมเดินออก
"เล่นอีกไหม เดี๋ยวจ่ายให้อีก"
ผมอยากจะเล่นวันละ10รอบเลยวะ หรือจะเหมาเลย?
"ไม่เอา ไม่เล่นแล้ว"
ชาเมลปฏิเสธแล้วรีบเดินไปทางออก