เวรี่กู๊ดงั้นเหรอ? แต่แม่กับพ่อต้มฉันซะเปื่อยเลยนะ
"แม่คะ แม่จำคุณแทนไทได้ทำไมไม่บอกหนู" แม่ยกมือปิดปากเบิกตาโต
"อะไร๊ จำไม่ได้ ใครบอกลูก" ทำเฉไฉอีกแล้วเจ๊คนนี้
"แม่สารภาพเองเมื่อกี้ บอกหนูมาเถอะค่ะหนูไม่ว่าอะไรหรอก ไหนๆก็เลยเถิดมาขนาดนี้แล้ว แม่ได้คุณแทนไทเป็นเขยสมใจแล้วนี่ แล้วที่ให้หนูท้องไม่ใช่แผนอยากมีหลานอีกนะ"
แม่ค่อยๆลดมือลงแล้วยิ้มให้ฉันแห้งๆ
"เรื่องแรกยอมรับว่าโกหกลูก แต่เรื่องท้องมันเป็นผลพลอยได้ไง ลูกเอาผลมาให้โซลดูมีหลานทั้งคนพี่ก็ว่าอะไรไม่ได้ แล้วแม่เองก็ได้อุ้มด้วย วินๆจ้ะ"
ร้ายทั้งบ้าน
"ค่ะ หนูจะมีให้เร็วๆนี้เลย แต่แม่คะ... เมื่อก่อนคุณแทนไทเขาน่าสงสารจริงๆใช่ไหม หนูพอรู้มาว่าแม่กับพ่อช่วยชีวิตเขา และให้ชีวิตใหม่..."
ก่อนที่ฉันจะพูดจบ แม่จับมือฉันก่อน
"ไม่ใช่พ่อกับแม่หรอกนิวยอร์ก แต่เป็นลูก วันนั้นเราพยายามลากแม่ไปช่วยเขา ถึงขั้นร้องไห้ไม่ยอมไปไหน จะไปช่วยให้ได้
