@1 ปี ต่อมา
"ใจคอมึงจะไม่ออกไปไหนเลยหรือไง..จะอุดอู้อยู่แต่ในห้องแบบนี้นะเหรอ... : ภูผา
"มึงมาหากูอีกแล้ว
"ก็เออดิ.....กูมาเฝ้ามึงไง... : ภูผา
"มึงจัดการเรื่องค่าเทอมลูกให้กูหรือยัง...
"อืม...กูโอนให้น้องเจ้าแล้ว..แต่ก็เหมือนเดิม เขาไม่รับ..กูเลยให้ไอ้หมอไปจ่ายให้ที่โรงเรียน : ภูผา
".......................... ฉลามเงียบก่อนจะก้มหน้ามองพื้นเช่นเดิม...
"มึงโอเคไหม....กูว่าหน้าตามึงเหมือนจะไม่ไหว....ไปหาหมอให้หมอตรวจดูหน่อยดีไหม... : ภูผา
"...ฉลามส่ายหน้าไปมาเบาๆอย่างคนสิ้นหวัง
"แล้วมึงจะเอาไงต่อวะ จะปล่อยให้ตัวเองตรอมใจอยู่แบบนี้เหรอ มันไม่ใช่มึงเลยนะโว๊ย ทำไมไม่ลุกขึ้นสู้อีกครั้งดูวะ : ภูผา
"ให้กูเอาอะไรไปสู้....อึก...อึก..กูไม่มีแรงสู้แล้ววะไอ้ภู...มึงก็เห็นว่ากูพยายามแค่ไหน สุดท้ายเจ้าก็ปฏิเสธกู เขาไม่มีทางกลับมารักกูอีกแล้ว...อึก....อึก
"เห้อ....กูโคตรสงสารมึงจริงๆเลยวะ....น้
