“ของมันแน่อยู่แล้ว” เธอกอดอกเชิดหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ
ไม่น่าเชื่อว่าประโยคเพียงไม่กี่ประโยคของราเชน จะทำให้เธอได้ชุดชั้นใน กางเกงใน และชุดนอนเซ็กซี่กลับมาจำนวนหลายชุด แค่แอบแงะถุงออกก็ถึงกับหน้าแดง
“ใส่ให้ดูด้วยนะ”
“ช่วงนี้มีไฟแดงค่ะ”
“ฝ่าไฟแดงได้ไหม”
“ไม่ได้ค่ะ” เธอทำตาเขียวใส่ ราเชนถึงกับหัวเราะร่วน ก่อนที่เขาจะพาเธอไปรับประทานอาหาร และขับรถพาเธอกลับบ้าน พร้อมข้าวของมากมาย
ทางด้านพิมพ์แก้ว เธออาละวาดใส่มารดาด้วยความโมโห
“พิมพ์ใจเย็นๆ ก่อนลูก”
“แม่รู้ใช่ไหมว่านายหัวเชนจะแต่งงานเลยออกอุบายพาพิมพ์ไปงานศพญาติโกโหติกาของแม่ที่ต่างจังหวัด ญาติสนิทก็ไม่ใช่”
“แม่ไม่รู้จริงๆ”
“ก็แม่เป็นเสียอย่างนี้ไง หนูถึงไม่ได้เป็นเมียของนายหัวเชนสักที เราถึงได้อยู่บ้านหลังเล็กๆ เท่ารูหนู จนกรอบ เป็นขี้ข้าเป็นคนงานรับใช้เขางกๆ”
“ทำใจเสียเถิดพิมพ์เอ๊ย ถ้าเขารักเราจริง เขาไม่สนใจหรอกว่าเราจะฐานะยังไง”
