เพราะไม่ค่อยได้ออกมาข้างนอกนัก ซูหลินจึงมีความสุขกับธรรมชาติมาก มองดูนกดูต้นไม้อันเขียวชอุ่ม ก่อนจะถูกขัดด้วยคำถามของสาวใช้
“คุณหนู อีกสี่วันก็จะเข้าพิธีแล้ว ตื่นเต้นหรือไม่เจ้าคะ”
ซูหลินชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันมาตอบอีกฝ่าย
“อืม...ก็มีบ้าง” ตอบสั้นๆ จนสาวใช้ข้างกายอดสงสัยไม่ได้ เพราะดูเหมือนคุณหนูตนจะหงอยๆ ช่วงนี้
“เป็นอันใดไปหรือเจ้าคะ” เอียงคอถามพร้อมกับคิ้วที่ย่นเข้าหากัน ดูจากท่าทางคุณหนูคงมีเรื่องกังวล
“ข้าไม่อยากเข้าหอ ข้าไม่อยากนอนกับคนผู้นั้น ข้าไม่อยากมีสามีเจ้าชู้” บอกตามจริง ดวงตาสวยที่เคยเปล่งประกายสดใส ยามนี้ดูหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด
“โถ…คุณหนูของพี่ เช่นนั้นเราหนีกันดีหรือไม่เจ้าคะ หากคุณหนูไม่อยากร่วมหอกับท่านโหว พี่คิดว่ามันคงรู้สึกอึดอัดมากแน่ ที่ต้องนอนอยู่ใต้ร่างบุรุษที่ไม่ได้ชอบ”
ถ้อยคำของสาวใช้มันใช่เกือบทุกประโยค ขัดก็ตรงที่บอกว่าซูหลินไม่ได้หวั่นไหวกับท่านโหว
