หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อย ทุกคนในบ้านก็ย้ายออกมานั่งพูดคุยย่อยอาหารในห้องรับแขกจิบน้ำชาทานขนมไปพลาง เสียงพูดคุยดังขึ้นอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย พาให้บรรยากาศครึกครื้นไม่น้อย โดยเฉพาะชายทั้งสามที่ดูเหมือนจะพูดคุยถูกคอกันเสียจริงเรื่องกีฬา
“ถ้าว่างป๊าว่าเราควรไปออกรอบกันสักครั้ง ชวนป๊าเราไปด้วย” ป๊ากงไกรหันมาพูดกับลูกเขย
“ได้ครับป๊า ผมจะลองชวนป๊าดูครับ แต่ท่าทางป๊าน่าจะรีบตอบรับเพราะอยากออกกำลังกายจะแย่”
“ป๊าเราก็แบบนั้นแหละ แก่แล้วนิสัยก็ยังเหมือนเดิม เหมือนตัวเองเป็นวัยรุ่นไม่เปลี่ยน”
“ป๊าก็เหมือนกันแหละครับ ห้าวจัดไม่แผ่ว” ต้นไม้ก็เอ่ยเย้าป๊าตัวเองเช่นกัน เสียงหัวเราะของชายต่างวัยทั้งสามคนจึงดังขึ้น
ญาดามองภาพนั้นด้วยความสับสน วิธานเข้ากับทุกคนในครอบครัวเธอได้ดีมากยกเว้นเธอสินะ หากเขาหันมองเธอสักนิด ใส่ใจเธอสักหน่อย ทำให้เธอรู้ว่าเขาก็รู้สึกดีกับเธอบ้าง เธอคง...
“กอหญ้า” ญาด
