วิศวะขังรัก
(Engineer’nSister)
EPISODE 22
“เฮียราม” ฉันได้แต่ส่งเสียงแค่นั้น แล้วจะผละตัวถอยห่าง ทว่าคนที่หลุบสายตาคมลงมองสบตาฉัน แล้วขยับยิ้มมุมปากก็ทำให้ฉันรู้สึกประหม่าขึ้นมา ทำไมช่วงนี้พออยู่ใกล้กับเฮียรามทีไร หัวใจของฉันถึงเอาแต่เต้นแรงแปลก ๆ ล่ะ
“เราจะไปกันรึยัง”
“ไปก็ไปสิคะ ทำไมต้องมากอดเกล้าด้วย” ฉันงึมงำคล้ายบ่น แล้วเบือนหน้าหนีคนที่เอาแต่มองหน้าฉันด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่หยุด อะไรของเขาเนี่ย
“เฮียก็กอดหนูออกบ่อย ทำไมวันนี้หนูถึงบ่น”
คนที่เอี้ยวตัวมามองหน้าฉันเอ่ยถาม นั่นทำให้ฉันได้แต่มองหน้าหล่อเหลาของพี่ชายอย่างคนไม่รู้จะหลบสายตาไปทางไหนได้อีก
“กะ...ก็เกล้าโตแล้ว”
“แปลว่าต่อไปหนูจะไม่ให้เฮียกอด?” เฮียรามเลิกคิ้วถามมาทันที อะไรของเขาอีกล่ะเนี่ย
“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่ว่าช่วงนี้พอเฮียกอดแล้วเกล้ารู้สึกไม่ค่อยสบายตัวเลยค่ะ” ฉันอธิบายให้เขาฟัง ทำเอาเฮียรามถึงกับขมวดค
