ตอนที่ 11 ปลีกตัว
แสงตะวันอ่อนสาดผ่านผ้าม่านบางเบา เงาไม้ไหวพลิ้วตามแรงลมยามเช้า เสียงกระดิ่งลมแผ่วเบาคลอเคล้ากับกลิ่นชาสมุนไพรที่ลอยอบอวลทั่วเรือน
วันนี้เป็นวันที่เว่ยเยว่ซินจะเสด็จร่วมขบวนฮองเฮาเพื่อไปไหว้พระ ณ วัดเทียนซาน
ชุดพระชายาเต็มยศถูกเตรียมไว้ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง ผ้าแพรสีอ่อนลายบุปผาผลิบานรับฤดูใบไม้ผลิ คลุมทับด้วยผ้าบางเนื้อโปร่งที่ช่วยขับผิวให้กระจ่างยิ่งขึ้น มวยผมถูกรวบขึ้นอย่างประณีตด้วยปิ่นหยกอ่อนประดับทองคำบางเส้น
ภายในห้องแต่งองค์ เหล่าสาวใช้ต่างก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่อย่างเงียบงัน ไม่มีเสียงสนทนาใดนอกจากเสียงผ้าสีอ่อนเสียดสีกันเบา ๆ
เว่ยเยว่ซินนั่งนิ่ง ปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปโดยไม่เอ่ยวาจา แววตาสงบนิ่ง หากแต่ลึกลงไปกลับเต็มไปด้วยความคิดที่ผู้ใดก็มิอาจล่วงรู้
ด้านนอกจวน รถม้าประดับลายอย่างงดงามจอดเรียงราย กองคุ้มกันแต่งกายในเครื่องแบบเต็มยศยืนเรียงแถวเป็นระเบียบ
มู่
