ตอนที่ 16 หนักขึ้นเรื่อย ๆ
เฉิงหยวนยืนอยู่หน้าเตาปรุงโอสถ เขาเริ่มต้นใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า กลิ่นสมุนไพรที่ลอยฟุ้งทั่วเรือน หม้อยาจำนวนไม่น้อยถูกต้มหรือเททิ้งไปแล้ว เว่ยเยว่ซินเพียงนั่งจิบชาเบา ๆ เฝ้ารอด้วยใจ
สายตานิ่งสงบ
ไอน้ำจากหม้อยาค่อย ๆ จางลง
กลิ่นสมุนไพรเข้มข้นลอยขึ้น เฉิงหยวนตักเนื้อยาออกจากเตาด้วยมือมั่นคง เทลงตลับไม้เคลือบด้านในอย่างระมัดระวัง
เขาหายใจเข้าช้า ๆ ก่อนหันกลับไปทางเว่ยเยว่ซิน
“อาจารย์” น้ำเสียงของเขาตื่นเต้นเล็กน้อย กลิ่นนี้เขามั่นใจหลายส่วนว่าใช้ได้แล้ว
เว่ยเยว่ซินวางจอกชาลง แล้วลุกขึ้น เดินเข้าไปใกล้โดยไม่รีบร้อน รับตลับยามา โน้มหน้าเล็กน้อยสูดกลิ่นสมุนไพรเข้มข้นที่ลอยขึ้นมาเบา ๆ จากนั้นแตะปลายนิ้วลงบนผิวยาเพียงเล็กน้อย
เฉิงหยวนยังไม่กล้าพูดออกมา
มีเพียงหัวใจที่เต้นแรงอยู่ในอก
จนกระทั่งเว่ยเยว่ซินเงยหน้าขึ้น
สบตาเขาแล้วเอ่ยเรียบ ๆ “ใช้ได้”
เฉิงหยวนถอ
