มีนาค่อยๆก้าวขาลงจากเตียงนอนมาช้าๆ เดินไปหยิบชุดนอนในตู้ขึ้นมาสวมใส่ก่อนแล้วเดินตามอีกฝ่ายไปนั่งลงที่โต๊ะกินข้าว เห็นอาหารหลายอย่างวางอยู่บนโต๊ะถูกแกะใส่จานหมดแล้ว
มีนาอมยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก มองคนที่เดินไปถือจานเปล่าอีกใบออกมา เขาคงจะเผื่อเอาไว้ใส่เศษอาหาร
แต่จมูกเรียวเล็กกลับได้กลิ่นอะไรบางอย่างหอมๆลอยเข้ามาบ่อยครั้ง คล้ายๆว่าจะเป็นกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มถ้าเดาไม่ผิด
"มีอะไรเหรอ" มีนาไม่ตอบแต่เลือกเดินออกไปดูที่ระเบียงห้อง ภาพเสื้อผ้าแขวนอยู่บนราวในพื้นที่ที่มีนาทำไว้สำหรับตากผ้าเพราะแดดมันถึง
เจอเสื้อผ้าตัวเองหลายชุดรวมทั้งชุดนักศึกษา เสื้อในกางเกงในที่ถูกหนีบอยู่พวงตากผ้าตัวกลม ทั้งหมดทั้งมวลถูกจัดเป็นระเบียบอย่างดี
"อะไรเหรอมีน" ลมเดินตามมาด้วยความอยากรู้ จนมาเจอว่าที่เมียยืนดูอะไรบางอย่างอยู่ จนกระทั่งเธอหันกลับมาหาเขา เขาจึงเลิกคิ้วถาม
"คุณเป็นคนซักผ้าพวกนี้เหรอ
