เสียงคนงานพูดคุยกันดังไปทั่วโรงอาหาร หลังจากงานทำบุญเสร็จสิ้นข่าวเรื่องนายภูกับดอกแก้วก็เป็นที่ทราบกันทั่ว
" กูว่าแล้วไหมละ นายดูแลขนาดนั้น มันจะไม่มีอะไรได้ยังไง "
" ฉันก็พอดูออก นาย ต่อให้ดีขนาดไหน ก็ไม่ยอมให้เข้าใก้ลได้ขนาดนี้หรอก "
" นายวางแผนต้อนเด็กหรอ "
เสียงอีกคนพูดขึ้นมา " ดอกแก้วก็สวยงามสมวัย น่าตาก็น่ารักน่ามอง นายเจอแล้วจะไม่รีบจองได้ไง "
" โถ สงสารแต่ลูกผู้ใหญ่ คอยแต่จะส่งสายตาวิบวับ ไปงานทีก็แต่งหน้าทำผม จัดเต็มมาหานาย นายก็ไม่แลสักนิด "
" แต่แก้วยังเด็กนัก แถมยังต้องกลับไปเรียนอีก อนาคตไม่แน่ไม่นอนหรอกวะ "
" คนอื่นข้าไม่รู้ แต่พนันกันได้เลยว่า นายไม่มีวันปล่อยดอกแก้วให้หลุดมือไปแน่นอน "
" แก้ว แก้วจ๋า ตื่นนะ " เสียงกระซิบข้างหูพร้อมจูบเบาๆที่ปลุกตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง
" นายขา หนูง่วง " ดอกแก้วหลับตางัวเงีย
" จะนอนก็นอน แต่ถ้าป้าติ๋มถามหา ไม่รู้ด้วยนะ "
เสีย
