" นายขา เบาๆนะคะ หนูเจ็บ "
ดอกแก้วอ้อนวอนทั้งน้ำตา เธอเจ็บตรงนั้นเหลือเกิน เหมือนว่าเธอจะปริออกจากกัน กายแกร่งโยกวนขยับเข้าออกช้าๆ แม้จะมีความลื่นของถุงยางอนามัยแต่เธอก็ยังไม่ชอบเลยสักนิด
" หนูจ๋า แก้วของฉัน มองหน้าฉันนะ " มือหนาประคองแก้มบอบบางลูบลูบน้ำตาที่ไหลริน
" ร่างกายของเราเกิดมาคู่กัน แต่ของหนูมันเล็กและแคบมาก แล้วของฉันก็เกินมาตรฐานทั่วไป แต่มันจะดี ถ้าเราปรับร่างกายให้แนบสนิทกัน "
ภูบดินทร์ดึงร่างกายของผ่องให้ขยับลุกขึ้น แล้วนั่งพิงหัวเตียงเอาไว้ แล้วเค้าก็ชี้ให้เห็นจุดเชื่อมต่อ ร่างกายของเค้าสอดใส่เข้าไปในร่างกายของเธอ หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน
ดอกแก้วรู้สึกถึงอารมณ์ที่เค้าส่งมา เธอไม่หวาดกลัวกับความเจ็บปวดอีกแล้ว มือที่บีบเคล้นหน้าอก ยั่วเย้าไปที่ปลายยอดแล้วขยับร่างกายส่วนล่างช้าๆ
ตอนนี้เธอรับรู้ว่าสองอย่างมันเข้ากันได้ ภาพของเค้าที่ขยับเข้าออกทำให้เธอหน้าร้อนผ่าวด
