ตอนที่ 5 พ่อค้า
933 คำ
น้ำตาลที่ถูกเอาไปขายในเมืองทั้ง 100 กิโลกรัม ถูกขายหมดภายในเวลาไม่ถึง 1 ชั่วโมง และมันทำให้ชื่อเสียงของน้ำตาลเข้าหูพวกพ่อค้าอย่างรวดเร็ว ทำให้ไมล์สามารถทำเงินจำนวน 100 เหรียญทอง ได้โดยใช้ต้นทุนไม่ถึง 1 เหรียญทอง เท่านั้น
ณ ห้องทำงานของไมล์
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" ข้าเองครับท่านไมล์ "
สิ้นเสียงเคราะประตู 3 ครั้ง เมคัสก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับว่ากำลังตื่นเต้นอยู่ แต่ก็พอเดาได้อยู่หรอกว่ากำลังตื่นเต้นเพราะอะไร หึหึ!
" เข้ามา "
เมื่อเมคัสเดินเข้ามาในห้องผม ก็เจอกับใบหน้าตื่นเต้น
" ท่านไมล์น้ำตาลหมดแล้วครับ "
" อื้ม! มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว "
ตามที่คาดเอาไว้ ยังไงมันก็ต้องหมด มันเป็นของใหม่แถมรสชาติอร่อย ใครเห็นก็ต้องอยากได้ทั้งนั้นแหละ 'งั้นก็ได้เวลาต่อเลย "
" เอาไปขายเพิ่มอีก "
" เอ่ะ?! "
เมคัสแสดงสีหน้าตกใจออกมา แล้วก็เริ่มพูดต่อ " ให้เอาไปขายทั้งหมดที่มีตอนนี้เลยเหรอครับ? "
" ถูกต้องแค่คราวนี้เพิ่มราคาเป็น 1 กิโลกรัม/10 เหรียญทอง "
ผมชูนิ้วขึ้นไป 1 นิ้วขณะที่พูดไปด้วย
" สะ... สิบเหรียญ "
" ใช้ ! "
ขายราคาถูกก็ตกใจ ขายราคาแพงก็ตกใจ ไม่เข้าใจกับหมอนนี้เลยจริงๆ
" ครับท่าน " ' ถ้าถามว่าทำไมราคาแพง เดี๋ยวก็ได้คำตอบว่า [ มันอยู่ในแผน ] แบบครั้งที่แล้วแน่ อย่าถามเลยดีกว่่า '
หลังจากเมื่อรับคำสั่งเสร็จเมคัสก็เดินออกไปจากห้องของผมทันที
เท่านี้ก็เหลือเพียงแค่เวลาเท่านั้น ถ้าน้ำตาลอีกชุดถูกขายจนหมด พวกเหยื่อที่เราต้องการต้องเข้ามาติดกับดัดเอง ส่วนเหยื่อที่ผมกำลังพูดถึงตอนนี้ก็คือพวกพ่อค้า เพราะถ้ามีของที่ามารถขายได้ราคาดีแบบนี้พวกมันต้องเข้ามาติดต่อเองแน่ และถ้าพวกมันมาก็เสร็จ!
###########
ณ ห้องอาหารคฤหาสน์ของไมล์
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งกินอาหารเช้า ที่ริมรสได้แบบรู้สึกถึงความอร่อยมาก ถึงมันจะขาดรสชาติเข็มของเกลือไปหน่อยก็เถอะ รู้สึกว่าหลังจากนนี้ต้องผลิตเกลือเพื่อขายต่อแล้ว เพราะราคาของมันแพงเหลือเกิน ทั้งๆที่ทะเลก็อยู่ติดกับอณาจักรแทบทุกทาง
เฮ้อ~
ระหว่างนั้น
" ท่านไมล์ครับ "
เมคัสก็เดินเข้ามาพูดกับผมจากทางด้านหลัง ด้วยน้ำเสียงเกรงใจ ซึ่งมันก็สมควรนั้นแหละ เพราะถึงยังไงมันก็ไม่น่าที่จะมาหากันในเวลากินอาหารแบบนี้
" มีอะไร "
" ตอนนี้มีพ่อค้าจำนวนมากมาขอพบท่านครับ "
เหยื่อมาแล้ว!
มาเร็วก็ที่คิดเอาไว้ นึกว่าต้องใช้เวลา 2 - 3 วัน เพื่อให้พวกมันเคลื่อนไหวกันสะอีก แบบนี้ก็หมายความว่าน้ำตาลมีผลตอบรับมากกว่าที่เราคาดเอาไว้
" จำนวนเท่าไหร่? "
" คือว่า... "
เมคัสเริ่มอ้ำอึ้งกับคำถามของผม
เราคงจะถามกว้างเกินไปสินะ
" มีพ่อค้าที่สามารถซื้อน้ำตาลวันละตันได้กี่คน "
" ท่านจะขายมันกิโลละเท่าไหร่ครับ? "
" 5 เหรียญทองต่อกิโลกรัม "
หลังจากที่ผมพูดออกไปเมคัสก็ทำท่าเหมือนว่ากำลังคิดไปสักพัก
ส่วนเหตุผลที่ผมต้องถามแบบนั้นก็ไปก็เป็นเพราะว่า ต้องหาพ่อค้าที่มีเงิน และความสามารถกระจายสินค้า และขายให้กับคนเดียวไปเลย จะได้ไม่ต้องยุ่งยาก การขายปลีกมันได้กำไรเยอะกว่าก็จริงแต่ตอนนี้มันไม่มีเวลาไปปวดหัวกับเรื่องแบบนั้นหรอก
แล้ว
" ประมาณ 3 คน ครับ "
เมคัสที่ใช้ความคิดสักพักก็ได้ตอบออกมา
อื้ม!
จำนวนถือว่ายังน้อยอยู่ แต่เราก็ไม่มีทางเลือกยังไงก็ต้องเรียกพวกนี้เข้ามาคุยดูก่อน
" ถ้างั้นก็ไปเรียกทั้ง 3 คน เข้ามา และพาพวกนั้นไปรอขายที่ห้องรับแขกของคฤหาสน์ได้เลย "
" ครับท่าน "
เอาละได้เวลาทำงานแล้ว!!!!
#########
ณ ห้องรับแขก
ด้านหน้าของผมตอนนี้มีคนกำลังนั่งอยู่ 3 คน โดยโต๊ะที่นั่งเป็นโต๊ะแบบวงกลมที่ทุกคนสามารถเห็นหน้ากันได้ คนที่ 1 ทางด้านขวาชื่อ โฮน่า เป็นผู้หญิงผมสีน้ำตาลสวมแวน ผิวสีขาว นัยตาสีฟ้า กำลังสวมชุดไหม้แบบพ่อค้าผู้ชายสีเหลือ และเธอคนนี้ก็เป็น ประธานสมาคมการค้าระหว่างทวีป เป็นองค์กรพ่อค้าที่ใหญ่พอตัว
คนที่ 2 ทางด้านซ้ายของผม เซนต์ เป็นผู้ชายรุปร่างเล็กผิวสีออกไปทางน้ำตาลหน่อยๆ สวมชุดไหม้สีขาว ผมสีดำ ตำแหน่งของเขาคนนี้ก็คือ ประธาณกลุ่มการค้าเซนต์
คนที่ 3 เอลริค ผู้ชายตัวใหญ่สวมชุดไหม้สีทอง ผิวสีดำสนิท บนหัวไม่มีผมสักเส้น ตำแหน่งก็คือ ประธานองค์กรพ่อค้าแห่งอณาจักร
ทั้งสามคนต่างเป็นพวกที่มีเงิน และเส้นสายกระจายสิ้นค้าของผมออกไปได้ทั่วทุกประเทศของมนุษย์ได้ อณาจักร สหราชอณาจักร ราชอณาจักร หรือแม้แต่จักวรรดิ พวกนี้ก็สามารถขายให้พวกนั้นได้
" ท่านไมล์ท่านให้พวกข้า 3 คน มาทำอะไรกันคะ "
โฮน่าถามออกมาด้วยความสงสัย ระหว่างที่พูดออกมา เธอก็กาดสายตามองเซนต์กับเอลริคไปด้วย แล้วผมก็ตอบไปว่า
" ประมูล! "
- ผู้เขียน
