ตอนที่ 232 ชักใย
ณ ห้องอาหาร
หลังจากที่เวโรนิก้าเดินทางออกไปเพื่อเจรจาเรื่องอาหาร ผมก็ต้องมานั่งกินอาหารคนเดียวในห้อง แล้วถึงตอนนี้มันจะเหงาแต่ก็รู้สึกสบายใจกว่าเยอะที่มียัยนั่นอยู่ด้วย
งับ! ผมตักข้าวเข้าปากด้วยความรู้สึกมีความสุข เพราะอาหารฝีมือแสนอร่อยของพ่อครัวของคฤหาสน์แห่งนี้มันอร่อยมากดีกว่าบนรถไฟเยอะเลย แถมเนื้อก็ยังมีเยอะด้วย
ระหว่างกำลังนั่งกินอยู่หนึ่งในเมดรับใช้มุมห้องก็เดินเข้ามา เมื่อหยุดที่ด้านหน้าของผมเธอก็เริ่มพูดออกมาว่า
“ท่านไมล์เมื่อครู่ท่านเมคัสมีคำสั่งมาคะ”
“อะไร?”
“ตอนนี้ท่านเมคัสกำลังรอท่านอยู่ที่ค่ายทหาร เห็นบอกว่ามีเรื่องเร่งด่วนที่ให้ท่านไปจัดการคะ”
“เข้าใจแล้ว”
หลังผมตอบไปเมดก็ก้มหน้าเล็กน้อยแล้วเดินกลับไปที่เดิมของเธอ แต่ไม่เข้าใจเลยเมคัสมันไปทำอะไรที่นั่น? แล้วที่นั่นมีปัญหาอะไรอีก?
ถึงตอนนี้จะไม่เข้าใจผมก็ไม่สงสัยอะไรมากและเริ่มกินอาหารบนโต๊ะต่อ เพรา
