ฉันกลับเข้ามาภายในงานอีกทีก็พบว่างานเลี้ยงต้อนรับนักศึกษาใหม่ได้กลายเป็นฟอร์เต้นขนาดใหญ่ไปแล้วทุกคนเหมือนได้ปลดหล่อยตัวเอง ถึงจะมีพวกอาจารย์อยู่ในงานด้วยแต่ก็ไม่ได้มาคุมเข้มอะไรตรงกันข้ามกลับเปิดโอกาสให้นักศึกษาได้สนุกกันเต็มที่ก่อนที่ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของจริงจะเริ่มต้นขึ้น
“เห้ย!ข้าวดื่มเป็นหรอ”
ฟ้าทักขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเห็นฉันกระดกแก้วพันซ์ลงคอ เครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์อยู่ในปริมาณนึง ความรู้สึกไม่ได้แตกต่างจากน้ำผลไม้ทั่วไปแค่รู้สึกว่ามันชุ่มคอกว่านิดหน่อย
“เราอยากเมา”
“อยากเมาเนี่ยนะเป็นอะไร”
สีหน้าฟ้าเปลี่ยนไปจากทีแรก คงเพราะฉันไม่เคยเป็นแบบนี้ มันเป็นอาการของคนอกหักหรือถูกทิ้งกันแน่นะ
“ไม่มีอะไรหรอกเราแค่อยากเมา”
ฉันยกน้ำพันซ์กรอกลงคออีกครั้ง เวลานี้ภายในหอประชุมขนาดใหญ่ดับไฟบางตัวเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศพร้อมกับเปิดเพลงเสียงดังกระหึ่มหันไปทางไหนก็เห็นแต่ความสน
