“สงสัยจะเมาจริงๆ แฮะหน้าพี่เสือถึงได้ตามหลอกหลอนไม่เลิก จะไปไหนก็ไปเลยนะ ชิ่ววว”
ข้าวมองผมตาปรือๆ แต่ไอ้คำว่า ชิ่ว เขาเอาไว้ไล่หมาไม่ใช่หรอวะ
“แน่ะไล่แล้วยังไม่ไปอีกสงสัยต้องงัดของดีออกมาใช้ ได้…เดี่ยวข้าวจิตสัมผัสจัดให้”
พูดแล้วก็เอื้อมไปหยิบขวดน้ำที่เสียบอยู่คอนโซลแล้วเอาน้ำจากขวดราดลงมาที่หัวผม
“พุทโธ ธัมโม สังโฆ ขอให้ภาพหลอกหลอนนี้หายไปจากลูกช้างลูกม้าด้วยเถิ๊ด โอมเพี๊ยง…..”
ไม่ใช่แค่ร่ายคาถามั่วซั่วยัยนี่ยังอมน้ำมาพ่นใส่หน้าผมด้วย
“ฮะฮ่าเป็นไงล๊า”
ยัยขี้เมาชี้หน้าผมพร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดังไม่น้อยไปกว่าที่ผมตะคอกไปเมื่อกี้แต่ความหายนะไม่ได้มีแค่นี้เพราะยังไม่ทันที่น้ำที่หน้าผมจะหยดลงหมดยัยข้าวเน่าก็อ๊วกรดลงมาที่สูทผมเต็มๆ
แหวะ!!
พอเอาที่กินเข้าไปออกมาหมดก็ฟุ่บหลับไปดื้อๆ ให้ตายสิ!ผมควรจะลากยัยขี้เมานี่ลงไปจากรถผมตอนนี้เลยดีมั้ย
อพาร์ทเม้นที่ผมเช่าเอาไว้ไม่ได้อยู่ไกล
