“อยู่ที่ห้องผมเองแหละครับ”
ในขณะที่ฉันมัวแต่อ้ำอึ้งเพราะไม่รู้จะตอบคำถามของแม่ยังไงพี่เสือก็พูดขึ้นและคำตอบของพี่เสือก็ทำให้ทุกคนมองมาที่เราสองคน
“พอดีว่าพรุ่งนี้มีเรียนวิชาพื้นฐานยัยนี่เลยมาขอให้ผมช่วยอธิบายก่อนเรียนแต่ตอนนั้นผมก็กำลังทำงานส่งอาจารย์อยู่เลยให้ยัยนี่เข้าไปติวในห้องผม”
แม่ฉันกับคุณลุงทำหน้าเหมือนจะเข้าใจก่อนที่คุณลุงจะเป็นฝ่ายพูดบ้าง
“ช่วยติวให้น้องมันก็เป็นเรื่องที่ดีแต่คราวหน้ามาติวกันข้างล่างก็ได้”
“คงไม่ได้หรอกครับเพราะยัยนี่หัวทึบมากผมเลยต้องใช้ทั้งความสามารถและสมาธิในการติว พ่อกำลังกังวลอะไรอยู่หรอครับก็ไหนว่าให้ผมดูแลยัยนี่เหมือนน้องสาวแท้ๆ ไง”
“ฉันไม่ได้กังวลอะไรทั้งนั้นฉันก็แค่คิดเผื่อหนูข้าวกับคุณมล”
“ผมว่าพ่อน่าจะคิดมากไปนะครับเพราะดูคุณน้าก็ชอบผมนิ ใช่มั้ยครับ”
ประโยคนี้พี่เสือจ้องหน้าแม่ฉันด้วยรอยยิ้มแต่ฉันรู้ดีว่าในรอยยิ้มนั้นมีอะไรแอบแฝงอยู่เพราะการที
