EP.26
“อุ๊ย... หมออะ อย่ายิ้มสิ ใจสั่นไปหมดแล้ว มีใครเคยบอกป่าวว่าหมอยิ้มแบบนี้อะชะนีโหยหวนเลยนะ”
“ชะนีตัวไหน”
“ก็ทุกตัวล่ะ”
“ตัวนี้ด้วยหรือเปล่า”
“หมออะ ยกเว้นๆ”
“อ้าว... ทำไมถึงยกเว้น”
“ก็ตัวเนี้ย”
ปานฤทัยคล้องฝ่ามือรอบลำคอเขาข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างนั้นจิ้มนิ้วชี้ที่จมูกตัวเอง
“ตัวเนี้ยทำไมเหรอ”
“ก็ตัวเนี้ยเป็นเมียหมอไง เป็นเจ้าของหมอ ไม่ต้องไปห้อยโหนแย่งกับใคร”
“เป็นตอนไหน”
ดวงตากลมโตมองเขา คิ้วขมวดมีแววครุ่นคิด ใบหน้างามส่ายสะบัดไปมาเหมือนคนสับสนไม่แน่ใจ
“หมอ... เป็นแล้ว หนูใจเป็นเมียหมอไง หมอจำไม่ได้เหรอ”
“ยังไม่ได้เป็น แค่เกือบๆ” เพราะไม่รู้จะตอบหล่อนว่าอย่างไร ก็มันเกือบจะเป็นจริงๆ
“เอ๊ะ! หมอนี่! พูดไม่รู้เรื่อง เป็นก็บอกว่าเป็นสิ เกือบๆ อะไร”
หล่อนหน้ามุ่ยรั้งแขนออกจากรอบคอเขาพร้อมสะบัดหน้าพรืด กระแทกตัวลงนั่งตามเดิม มือคว้าแก้วน้ำหวานขึ้นดื่มอึกๆ อย่างต้องการดับอาร
