ปรมินทร์กล่าวทักทายคุณหมอรุ่นพี่ที่ตัวเองฝากให้สืบเรื่องประวัติการรักษาของนรีกุลเมื่อห้าปีก่อน
“อะไรนะครับ นรีกุลไม่ได้แท้ง...???”
“ตามข้อมูลที่ได้มา เป็นความประสงค์ของคนไข้น่ะ คุณหมอเจ้าของไข้ก็เลยต้องทำตามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้”
“ขอบคุณมากเลยครับพี่พอร์ช แล้วก็ฝากขอบคุณคุณหมอสูติฯ คนนั้นด้วยที่ยอมเปิดเผยข้อมูลน่ะครับ”
“อย่าไปบอกใครเชียวนะ เพราะนี่มันผิดจรรยาบรรณแพทย์ แล้วที่หมอสูติฯ ยอมบอกพี่ก็เพราะว่าเรารู้จักกัน”
“พี่พอร์ชสบายใจได้ครับ ผมจะไม่ทำให้ใครต้องเดือดร้อนแน่นอนครับ ขอบคุณพี่พอร์ชอีกครั้งหนึ่งนะครับ”
ปรมินทร์วางสายจากคุณหมอรุ่นพี่ที่สนิทกันแล้ว ก็รีบต่อสายหาพี่ชายทันที
“พี่หนึ่งครับ... ผมมีข่าวด่วนมาบอกครับ”
เขากรอกเสียงตื่นเต้นดีใจไปตามสายทันที เมื่อพี่ชายกดรับสาย
“นรีกุลไม่ได้แท้งนะครับ เธอให้คุณหมอเจ้าของไข้โกหก...”
“จริง... จริงเหรอเจ้าสอง” คนปลายสายละล่ำละลักถาม
