หญิงสาวตัดสินใจถาม ในขณะที่เหมวัตรหัวเราะเสียงพลิ้วแต่ทำเอาคนที่ยืนข้างๆหญิงสาวอย่างอโณทัยถึงกับคอแข็งและมองอีกฝ่ายด้วยท่าทีไม่ไว้ใจ
“เจอสิครับ แต่คุณคงจะจำผมไม่ได้ ผมยังไปงานแต่งงานของคุณกับนายไทม์เลย...ใช่ไหมไทม์?”
ประโยคหลังคนพูดหันไปมองหน้าอโณทัย สายตานั้นเต็มไปด้วยแววท้าทายจนคนมองรู้สึกคันไม้คันมือขึ้นมาทันใด หญิงสาวหันไปมองหน้าคนที่ยืนเคียงข้างก็เห็นสายตาไม่เป็นมิตรที่เขาส่งไปให้อีกฝ่ายเท่านั้น แต่ดูโดยรวมแล้วใบหน้าคมของเขากลับนิ่งเฉยและราบเรียบ
“มั้ง?”
อโณทัยพูดเพียงแค่นั้นก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ปล่อยให้หญิงสาวสนทนากับเหมวัตรอีกสองสามประโยคแล้วความอดทนของเขาก็สิ้นสุดลงเมื่อไอ้เหมวัตรมันไม่ยอมที่จะผละไปเสียที อโณทัยไม่พูดพร่ำทำเพลงเขาลากแขนหญิงสาวให้ดึงห่างออกมาทันที ดวงตาคมหรี่ลงอย่างครุ่นคิด
ไอ้เหมวัตรมันต้องการอะไร!
“นี่คุณ...ฉันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของคุณนะ ลากเอาๆแบบนี้ใครจะไปเดิ
