วิรัลพัชรเก็บของใช้ที่จำเป็นลงกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ส่วนของใช้ที่ไม่จำเป็นเธอก็ยังเก็บไว้ที่เดิมเพราะไม่แน่ใจเลยว่าตนเองจะย้ายไปอยู่กับคุณานนท์ได้นานแค่ไหน เพราะเธอกับเขานั้นรู้จักกันแค่เพียงผิวเผินหญิงสาวกลัวว่าไปอยู่ที่นั่นแล้วจะไม่มีความสุข เธอจึงยังไม่บอกเจ้าของหอพักว่าจะย้ายออก เพราะถ้าอยู่ที่นั่นไม่ได้หญิงสาวก็จะได้กลับมาอยู่ที่นี่
วันนี้เป็นวันเสาร์วิรัลพัชรมีนัดจะไปซื้อของกับคุณานนท์ หลังจากทานอาหารเช้าที่ร้านด้านล่างหอพักแล้วหญิงสาวก็ขึ้นไปเก็บของต่ออีกนิดหน่อยระหว่างรอให้ชายหนุ่มมารับ
เมื่อถึงเวลานัดคุณานนท์ก็ขับรถมาจอดด้านล่างหอพัก
“รอนานหรือเปล่า”
“ไม่นานหรอกค่ะ คุณนนท์ตรงเวลามาก”
“เราไปกันเลยนะ คุณอยากซื้ออะไรบ้างได้ลิสต์รายการมาหรือเปล่า”
“ไม่เลยค่ะวิวคงซื้อไม่เยอะหรอกค่ะ”
ชายหนุ่มขับรถพาหญิงสาวมายังศูนย์การค้าขนาดใหญ่ทั้งสองตรงไปยังแผนกเสื้อผ้าเด็กและพากันเดินวนอยู่หลา
