เมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้วคุณานนท์ก็ขับรถกลับมาที่หอพักของวิรัลพัชรอีกครั้ง ชายหนุ่มไปช่วยเธอเอากระเป๋าเดินทางมาใส่หลังรถจากนั้นก็ขับรถพาเธอกลับบ้านที่ตนเองอาศัยอยู่กับคุณย่าชมนาดมาตั้งแต่เป็นเด็ก
“มากันแล้วเหรอลูกทำไมของมีแค่นั้นเองล่ะ” คุณย่าชมนาดที่ตั้งหน้ารอรับหลานสะใภ้เดินออกมาดูและถามขึ้นเมื่อเห็นว่ากระเป๋าเดินทางของหญิงสาวมีแค่ใบเดียวอีกทั้งของที่ซื้อมาจากห้างสรรพสินค้าก็มีน้อยกว่าที่ตนเองคิดไว้
“ของวิวไม่เยอะหรอกค่ะคุณย่า”
“แล้วของใช้เด็กล่ะลูก ได้ซื้อมากันหรือยัง”
“ยังเลยค่ะคุณย่า วิวจะรอให้รู้ก่อนว่าลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แล้วค่อยซื้อค่ะ”
“ย่าก็ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย”
“ถ้ารู้ว่าเด็กในท้องเป็นผู้หญิงของหรือผู้ชายคุณย่าไปช่วยวิวเลือกซื้อนะคะ เพราะถ้าให้วิวไปซื้อกับคุณนนท์สองคนคงซื้อของมาไม่ครบแน่เลยค่ะ”
“ได้จ้ะ แล้วกินอะไรกันมาหรือยัง”
“คุณนนท์พาวิวไปกินข้าวมาแล้วค่ะ คุณย
