“พี่พีทโง่เอง ที่ไม่คิดรั้งตัวยายนิ่มไว้ ได้มันเป็นเมียแล้วกลับปล่อยมันไป พอยายนิ่มตายก็มาฟูมฟายออกบวชอุทิศส่วนกุศลให้”
เสาวรสไม่สงสารพี่ชายสักนิด เธอเกลียดพี่ชายตัวเอง เกลียดพ่อแม่ที่ทำเหมือนเธอเป็นส่วนเกินของครอบครัว เพราะแบบนี้เธอจึงไม่สนใจคนในครอบครัว ทำตามความคิดของตัวเองจนหลงผิดทำชั่ว
“ขอบคุณที่บอกความจริงให้พี่ตาสว่าง โชคดีของพี่ที่ไม่เคยคิดรักผู้หญิงอย่างเธอ”
ภาคินเชือดใจหญิงสาวด้วยคำพูดนี้ เขามองเสาวรสด้วยความเกลียดชัง แบบที่ไม่เคยคิดว่าจะเกลียดใครได้มากเท่านี้ ขยะแขยงตัวเองที่ครั้งหนึ่งเคยเกลือกกลั้วร่างกายของผู้หญิงร้ายกาจคนนี้
“พี่ไม่เคยรักโรสสักนิดเหรอคะ”
เสาวรสยืนนิ่งถามเสียงสั่นเครือ ดวงตาแดงก่ำน้ำตากำลังจะหยดลงมา หัวใจแหลกยับรวดร้าว กับน้ำคำของคนที่ตนรัก
“ไม่เคยรัก ไม่คิดจะรัก และไม่มีวันจะรักผู้หญิงอย่างเธอ ผู้หญิงคนแรกที่ฉันรักคือน้ำเพชร และผู้หญิงคนต่อมาคือ พร
