ร่างแน่งน้อยเขยื้อนตัวไปมาแต่ชายหนุ่มกลับทำดั่งว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น มาเฟียหนุ่มแนบแก้มแต็มไปด้วยขนเคราสั้นลงบนแก้มแดงเปล่งปลั่งอย่างตั้งใจ เขาก็แค่อยากกอดเธอไว้เพื่อเป็นการขอลุแก่โทษต่อความขึ้งโกรธที่เขาสาดใส่เธออย่างหยาบร้ายเมื่อคืนก่อน เขาแค่หมดความอดทนที่ลดามาขอหย่าทั้งที่เขาก็รู้ตัวแล้วว่าขาดแม่สาวลูกครึ่งไทยรัสเซียคนนี้ไม่ได้ เรือนร่างกลมกลึงใต้ร่างใหญ่เมื่อเห็นว่าขัดขืนไปก็ไร้ผลที่สุดก็ยอมจำนนแต่โดยดี
“อิเล็คตร้า”
“อะไรคะ?”
“คุณยังอยากจะหย่ากับผมอีกไหม?” โรดิออนกระซิบถามขณะเบียดบดลำตัวแนบสนิทกับร่างนุ่มนิ่ม คนถูกถามนิ่งไปน่านก่อนกระซิบตอบกลับไป
“คุณคงดีใจใช่มั้ยคะ ร็อด คุณน่าจะดีใจที่ลดาไปจากคุณเสียที”
“ผมเลิกคิดเรื่องนั้นนานแล้ว” ชายหนุ่มผงกศีรษะขึ้นมองใบหน้าแสนหวานที่จ้องตอบด้วยแววตาสงสัยกระทั่งเขาผ่อนลมหายใจขณะเกลี่ยเส้นผมออกจากบ่าเล็กเบา ๆ
“ตั้งแต่ผมไปแอนต์เวิร์ป”
“ที่ที่
