ตอนที่ 22
ติดใจ
“จะไปไหนครับ”
มือหนาโอบกำชับร่างบางให้มาใกล้กับตัว เมื่อบทรักอันร้อนแรงจบลง และพี่เลี้ยงสาวขยับตัวเตรียมลุกจากเตียง ทว่าเธอกลับถูกดึงรั้งให้นอนดังเดิม ก่อนที่วงแขนแข็งแรงจะทาบทับบนลำตัวและดึงศีรษะของเธอให้วางบนต้นแขน
“ผึ้งจะกลับห้องค่ะ เดี๋ยวคุณหนูตื่นขึ้นมาและไม่อยากให้คนอื่นสงสัย”
“ไม่ตื่นหรอก ใครจะสงสัย”
น้ำเสียงเขาเอื่อยเฉื่อยและงัวเงีย ขณะดึงผ้าห่มนวมคลุมร่างของเขาและเธอไว้ “นอนที่นี่เป็นเพื่อนผมก่อน ตีสี่ค่อยลุกกลับ คืนนั้นที่ผึ้งนอนข้างๆ ผมหลับสนิทจนถึงเช้าเลย”
“ปกติคุณหมอนอนหลับไม่สนิทเหรอคะ?”
“อืม”
ไม่รู้นานเท่าไหร่ที่เขาเป็นโรคหลับๆตื่นๆ ร่างกายพร้อมจะสแตนด์บายรับงานรักษาคนไข้อยู่ตลอดเวลา แม้ตอนนี้จะมาบริหารเต็มตัวและมีทีมแพทย์เฉพาะทางที่มีฝีมือหลายคน แต่เขาก็ยังติดนิสัยนอนไม่ค่อยหลับ ยิ่งหลังจากภรรยาและบิดาเสียเขาแทบจะหลับไม่เต็มอิ่มจนถึงเช้าเลยสักวันหาก
