ตอนที่ 41
ระยะห่าง
ป้าว่านพาเด็กหญิงทั้งสองขึ้นมาบนห้องเมื่อมื้อเย็นจบลง น้ำผึ้ง เงยหน้ามองผ่านกระจกหน้าต่างของห้องจึงเห็น มินิแวนสีดำเคลื่อนตัวออกไปจากบ้าน ก่อนที่ พลอยใส จะโผเข้ามากอดตัวเธอไว้แน่นและซุกหน้ายังอกของพี่เลี้ยงสาว พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นระริก
“ข้าวไม่อร่อยเลย พลอยใสกินไปนิดเดียวพี่ผึ้งไม่กินด้วย”
“พี่ผึ้งจัดของกับเสื้อผ้าให้หนูไงคะ แล้วอีกอย่างคุณย่ามีแขกด้วย พี่ผึ้งไม่อยากจะรบกวน”
น้ำผึ้ง บอกเด็กทั้งสองอย่างใจเย็น ทว่าพลอยใสกลับกอดรัดเธอแน่นยิ่งกว่าเดิม และพลอยสวยก็โผเข้ามากอดจากด้านหลังอีก
“พลอยใสไม่อยากให้คุณพ่อขาหมั้นกับผู้หญิงคนนั้นเลย”
“พลอยสวยก็ไม่อยาก”
คำพูดของเด็กหญิงทั้งสอง ทำให้ตัวของพี่เลี้ยงสาวชาวาบขึ้นมาแทบจะทันที พลันนึกถึงถ้อยคำของป้าว่านและแม่บ้านที่คุยกันในห้องครัว เธอก็ตระหนักและพอจะเข้าใจได้ไม่ยาก
คงเป็นอย่างที่เธอคาดไว้ไม่มีผิด
ทั้งสองนั้นมา
