ขอเป็นพี่เลี้ยงของคุณหมอพ่อลูกติด

ความรู้สึกในใจ

ตอนที่ 44

ความรู้สึกในใจ

“พลอยใสไม่อยากไปเขาใหญ่เลยค่ะถ้าพี่ผึ้งไม่ไปด้วย”

เด็กหญิงทั้งสองยังคงงอแงโดยเฉพาะ พลอยใส แม้ในวันที่ส่งขึ้นรถ ขณะที่ป้าว่านกับลุงสมชายได้แต่มองหน้ากัน ด้วยรู้สึกจุกอยู่ตรงลำคอพูดอะไรไม่ออก สงสารคุณหนูก็สงสารแต่ทำไงได้ คุณหมอหนึ่งผู้เป็นเจ้านายสั่งการมาแบบนั้น พวกตนจึงได้แต่ทยอยขนของขึ้นรถตามคำสั่ง

“ไปแค่สามวันเองค่ะ เดี๋ยวก็ได้กลับมาเจอกันแล้ว”

น้ำผึ้ง บอกเด็กทั้งสองด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“แล้วทำไมพี่ผึ้งไม่ไปด้วยกันละคะ?”

“พี่ผึ้งติดธุระกับที่บ้านจ้ะ เราต่างคนต่างไปทำภารกิจไงคะแล้วค่อยกลับมาเล่าว่าเราไปเจออะไรบ้าง ดีไหม?”

เด็กหญิงตาลุกวาวเล็กน้อย

“งั้นพลอยใสจะโทรหาพี่ผึ้งก่อนนอนนะคะ”

“ได้เลยค่ะคนเก่ง”

เกลี้ยกล่อมอยู่นานสองนาน เด็กทั้งสองจึงยอมขึ้นรถแต่โดยดี ไม่นานนักคุณหมอก็เดินลงมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอาการว่ารู้สึกอย่างไร ร่างหนาสูงโปร่งอยู่ในชุดลำล