ห้องพักสายฟ้า
“ตื่นแล้วได้ยัยเด็กขี้เซา”เสียงดังฟังชัดพูดใกล้ที่ใบหูของหญิงที่ยังนอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขบนเตียงนอน
“อื้อ~ อย่ามากวนสิคะ ขอนอนต่ออีกแปบนึง”ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงเสียงงัวเงียเมื่อถูกเสียงของชายหนุ่มรบกวนการนอนหลับของเธอ
“แต่นี่มันจะเที่ยงแล้วนะ ไม่หิวเลยหรือไง”
“จะเที่ยงแล้วเหรอคะ..นี่อลิสนอนนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย”เธอลืมตาขึ้นทันทีเมื่อได้ยินคำว่าเที่ยงพร้อมกับบ่นพึมพำต่อแล้วรีบลุกลงจะก้าวลงจากเตียง
“อ๊ะ! เจ็บจัง”เสียงหวานร้องดังออกมาเมื่อเธอก้าวลงจากเตียงนอนแล้วรู้สึกถึงความเจ็บที่ตรงหว่างขาของเธอเอง
“เป็นอะไรหรือว่าเจ็บตรงนั้น”สายฟ้าถามออกมาด้วยความเป็นห่วงเป็นใยในคนตัวเล็กที่มีสีหน้าเจ็บปวด
“ค่ะ”พยักหน้าตอบรับเพราะเขาเดาถูก
“จำเรื่องเมื่อคืนได้มั้ย”สายฟ้าหลุดยิ้มออกมาแล้วถามไปถึงเรื่องเมื่อคืนวานว่าเธอจะจำได้หรือเปล่า
“เมื่อคืน..ทำไมเหรอคะ เกิดอะไรขึ้น หรือว่
