“อาพาไปซื้อเอาไหมอยากจะไปซื้อของอยู่เหมือนกัน”
“เกรงใจอาธารค่ะ”
“เกรงใจอะไร ก็บอกว่าจะไปซื้อของอยู่เหมือนกัน แล้วก็ไม่ต้องกดเงินหรอก เอาของอาไปก่อนได้เลย”
“ท่านประธานใจดีไปหรือเปล่าคะ” เธอเอ่ยถาม
“ยังไม่มีคนถือของให้ไม่ใช่เหรอ” เขาเท้าคางมองเธอ ในขณะที่เด็กสาวเท้าคางยื่นหน้ามาหาเขา และตอบว่า
“ค่ะ” เธอเออออไปกับเขา เพราะข้าวของที่มารดาสั่งให้ซื้อนั้นเป็นของที่ต้องซื้อเข้าบ้านทุกเดือน เธอคงหิ้วคนเดียวไม่ไหวแน่ๆ และไกลจากที่ทำงานพอสมควร ต้องอาศัยรถยนต์ส่วนตัวของชลธารและอาศัยแรงของเขาช่วยถือ เพราะเขาเป็นผู้ชายแรงเยอะกว่าเธอแน่นอน
“น้องแก้มคะ ท่านประธานชอบอาหารฝีมือพี่ไหมคะ” พอแก้มใสออกมาจากห้องทำงานของชลธาร สาวๆ ซึ่งเป็นพนักงานในออฟฟิศก็ตรงเข้ามาถามในทันที สีหน้าลุ้น ๆของพวกหล่อนทำให้เธอต้องยิ้มหวานกลับไป จริงๆ มีสาวๆ มาชอบชลธารมากมายแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ เพราะเธอจะได้อิ่มท้องไปด้วย แถมย
